Nagy Imre: Anjoukori okmánytár. Codex diplomaticus Hungaricus Andegavensis. I. (1301–1321) (Budapest, 1878.)

509. 1320. máj. 22. A nagyváradi káptalan előtt a. Csák nemzet­s égből való Mihály az özvegy testvérét Scolasticát hitbér és ho­zomány fejében illető bizonyos pócsi birtokrész felett a, Gnt­keled nemzetségből való Bátori Bereczkkel kiegyez. Nos Capitulum ecclesie waradiensis. damus pro memó­ria. quod comite Mijkaele filio Barcb, de genere Chaak, ab uua parte, Item comite Briccio filio andree de Batur, de ge­nere Grutbkeled. ab altéra, coram nobis personaliter constitu­tis, idem comes Mycbael proposuit viua voce. quod cum nobi­lis domina relicta Ladizlai. filij Damiani kolustica nomine so­ror eiusdem comitis Mykaelis, contra Pbylem filium Pbyle de generacione eiusdem Ladizlai. dotem suam et res parafer­nales super possessione Poucb requirendam, ipsis comitibus Mykaeli et Briccio procuratoribus suis exequendas legitime commisisset, Tandem idem Pbyle quia de alijs facultatibus suis ipsam dotem et res parafernales predictas soluere vnde non babuisset, dimidietatem ipsius possessionis Poucb. ipsis Comitibus Briccio et Mykaeli racione dotis et rerum parafer­nalium predictarum assignasset. et quia ipsi comites scilicet Mycbael et Briccius de Batur, solucionem ipsius dotis et re­rum parafernalium prefatarum, communiter percipere debe­bant ut dixerunt, quia racione lenee (így) generacionis ipsi comiti Briccio magis quam prefato comiti Mykaeli pretacta possessio poucli attinebat, pro eo ipsam dimidietatem posses­sionis Poucb, racione dotis et rerum parafernalium predicta­rum assignatam datis ipsi comiti Mycbaeli per eundem co­mitem Briccium viginti quinque marcis et persolutis. idem co­mes Mykael, prelibato comiti Briccio, et per eum suis beredi­bus ac successoribus vniuersis, perpetuo etirreuocabiliter pos­sidendam reliquisset. Dátum feria quinta proxima ante octa­uam festi Pentecostes. Anno domini M° CCC° vicesimo. et cum presentes nobis fuerint reportate, nostrum super boc ei­dem priuilegium uel litteras patentes conferemus. Zárlatán hosszúkás pecsét nyomaival ; eredetije az orsz. Itár kincst. oszt. N. E. 841. 4. Közli : Nagy Gyula.

Next

/
Oldalképek
Tartalom