Mathiae Corvini Hungariae regis epistolae ad Romanos pontifices datae et ab eis acceptae. Mátyás király levelezése a római pápákkal. 1458–1490. (Budapest, 1891. Mon. Vat. Hun. I/6.)

gram inconcussamque attestatus, paratum se obtulit, qui cum universo exercitu suo in aciem descendat «contra hostes illius sanctae sedis, tamquam contra hostes Dei omnipotentis.»

1 Una ad molitiones Caesaris regisque Galliae infringendas, ingenti contentione industriaque sane admirabili eo operám omnem collocavit: ut sub papae auspiciis contrarium quoddam fcedus coalesceret.

2 Hac Mathiae religione ac sapientia quidem secessionis ecclesiasticae periculum sublatum est. Ast una, prae hac rerum politicarum in Európa perturbata exulcerataque facie «spes quoque expeditionis Turcicae, proh dolor, evanuit.» Interim simultates Mathiam inter ac Fridericum Caesarem jam dudum gliscentes, nunc demum (1477.) in apertum bellum eruperunt. Legátus in aula imperatoria, Alexander Numai episcopus Forliviensis, iterato jam intercessorem égit ad placandos aemulos; ipsique potissimum in acceptis est referendum, quod exeunte anno inimicitiae tandem, pace composita, íinem acceperint.

} Eodem tempore etiam Italia triste bellorum theatrum extitit. Respublica Veneta foedus contra pontificem regemque Neapolitanum pepigit atque Mediolanenses ac Florentinos in armorum societatem accivit. Mathias tunc quidem statuit, bello sese ad defensionem pontificis regisque Neapolitani, soceri sui accingere; jamque etiam, quae bello usui essent, magnifico apparatu conquisierat: quum Caesar exercitui Hungarico ditionem suam — qua iter ducebat — interdixit. Pontifex quoque mox pacis consilia cum Venetis agere coepit; quid ? quod etiam societatem cum iisdem inierit. Respublica igitur fausto hoc eventu aequo insolentior facta, Mathiam graviori quadam offensa lacessivit. Suffragantibus nimirum perduellibus comitibus de Frangepanibus insulam Vegliensem, ab istis quidem possessam, juri tamen coronae Hungaricae obnoxiam, respublica Veneta patrocinio suo subjecit, copiisque instruxit. Mathias ad insulam recuperandam exercitum misit. Quumque pontifex Venetorum causae assensum praeberet, rex eum acerbius reprehendendo, pro sua agendi sentiendique vehementia in haec verba prorupit 1 Epistola sub num. LXXXVI. 2 Hoc ejus studium produnt epistolae ad ducem Burgundiáé, quae interceptae et ad synopsin redactae reperiuntur in Tabulario Regio Dresdae sub titulo : «Extracta ex scriptis repertis apud nuntium ex Hungaria.» 3 De hac episcopi Forliviensis industria referunt litterae oratorum Mediolanensiutn in aula Caesarea. V. Diplomacziai Emlékek etc., t II. p. 351—63.