Bullae Bonicacii IX. P. M. IX. Bonifác pápa bullái. 1396–1404. (Budapest, 1889. Mon. Vat. Hun. I/4.)

humiliter supplicatum, ut providere eorum et dicti Stephani defuncti statui super premissis de absolutionis beneíicio et alias de optimo remedio de benignitate apostolica dignaremur. Nos igitur attendentes, quod Sedis predicte clementia non consuevit penitentibus veniam denegare, volentesque prefati Stephani defuncti anime saluti providere salubriter, eum ex nunc auctoritate apostolica tenore presentium absolvimus et ad grémium huiusmodi sancte matris ecclesie remittimus, huiusmodique supplicationibus in hac parte inclinati Discretioni tue, de qua in hiis et aliis specialem in Domino fiduciam obtinemus, . . . mandamus, quatenus eosdem Bartholomeum et personas easdem coniunctim et divisim, si hoc humiliter petierint, ab huiusmodi sententiis, quas, ut prefertur, propter premissa incurrisse dinoscuntur, iniunctis eis pro modo culpe penitentia salutari et aliis, que de iure fuerint iniungenda, auctoritate nostra hac vice dumtaxat absolvas in forma ecclesie consueta ipsosque in integrum et ad statum pristinum necnon Bartholomeum et personas ecclesiasticas huiusmodi ad quelibet beneíicia et gratias, que tunc et inposterum obtinebunt, restituas, ac omnem inhabilitatis et infamie maculam sive notam, per eos premissorum occasione contractam, aboleas, dummodo aliud eis canonicum non obsistat, in contrarium editis non obstantibus quibuscumque. Dátum Romé apud Sanctum Petrum Quinto Idus Julii Anno Duodecimo. CCCCXVIII. 1401. 19. Julii. Littras Sigismundi Regis, quibus hic Capitulo Varadiensi facultatem recuperandi bona sua alienata tribuerat, ratihabet. (Anni XII. Uber V. f. 20 et Uber IV. f. 21.) Bonifacius etc. Ad futuram rei memóriám. Magne et sincere devotionis affectus, quem dilecti filii Capitulum ecclesie Waradiensis ad nos et Romanam gerunt ecclesiam, promeretur, ut votis eorum illis presertim, que suorum et sue Waradiensis ecclesie iurium conservationem respiciunt, favorabiliter annuamus. Sane petitio pro parte ipsorum Capituli nobis nuper exhibita continebat, quod per carissimum in Christo filium nostrum Sigismundum, regem Vngarie illustrem, accepto, quod retroactis temporibus nonnulli Prepositi et canonici dicte ecclesie, aliquibus forsan absentibus, pro pleno Capitulo se reputantes cum consensu et assensu