Bullae Bonicacii IX. P. M. IX. Bonifác pápa bullái. 1396–1404. (Budapest, 1889. Mon. Vat. Hun. I/4.)

tunc efferas quodam modo et perfidas nationes huiusmodi ad predicandam eis evangelicam veritatem et apostolica ac alia dicte Sedis salutaria documenta et alias ad proficiendum eis per conversationem honestam et exemplaris vite ministerium cum favore inclyte memorie Regis Hungarie, qui tunc erat, destinasset, ipsique fratres per imbrem celestis irrigui nationes easdem redderent cultoribus aptas, multaque messis appareret ibidem, operarii vero pauci, cum plerique ipsarum nationum iam caperent verbum Dei et messis huiusmodi tractu temporis in fecundam segetem pullularet, idem et alii tui predecessores, Ministri eiusdem provincie, alios fratres ordinis et provincie predictorum ad opus tam salutilerum successivis temporibus destinarunt et sic paulatim proficiendo iidem vestre predecessores ac vos adeo in dictis nationibus, previa Christi gratia, profecistis, aliis etiam apostolicis privilegiis et gratiis ac regiis favoribus usi, quod nationes ipse iam ex permagna parte ad fidem catholicam sunt converse. Verum, sicut nuper ad nos lamentabilis querela perduxit, hostis antiquus, salvandis invidens animabus, ac huiusmodi agro dominico zizaniam seminans, quosdam locorum ordinarios et parochialium ecclesiarum rectores contra huiusmodi vestra salutaria opera excitavit, et quibusvis suggerere pretendit, ut, cum nationes predicte intra limites regni Hungarie, ubi copia prelatorum habetur, habitent, ut prefertur, vobis privilegiorum huiusmodi indulta non competerent, transeuntibus et commorantibus cum eisdem; cum tamen alias ipsos ab erroribus retrahere non possitis et ad fidem exhortari prefatam, ac etiam conversos ex eisdem in fide catholica conservarc; ob quam occasionem iidem ordinarii atque rectores vos, ut premittitur, cum dictis nationibus transeuntes et commorantes interdum ausu sacrilego capere, detinere, verberibus affici facere, et etiam inhumaniter verberare aliasque vexare, ac in huiusmodi sancto ministerio multipliciter impedire presumunt; nonnulli etiam ordinarii et rectores huiusmodi quandoque corpora defunctorum, qui dum agerent in humanis, apud vestra loca elegerant sepulchra, ad ecclesias, de quarum parochiis assumuntur, contra antiquam consuetudinem procurant et faciunt ex radice cupiditatis per commotiones et strepitus de íacto deferri, quod si aliqua corpora huiusmodi hominum, apud loca prefata propriam sepulturam habentium, iudicatorum ad mortem vei alias interemptorum fuerint, dicti ordinarii ac rectores eadem corpora deferre ad sepulturam huiusmodi non permittunt, nisi prius eis aliqua summa pecunie pro consecrato terragio parochialium ecclesiarum huiusmodi persolvatur et nihilominus ordinarii ac rectores prefati a vobis de