Thallóczy Lajos–Áldásy Antal: Magyarország és Szerbia közti összeköttetések oklevéltára 1198-1526. (Budapest, 1907. Magyarország melléktartományainak oklevéltára. Codex diplomaticus partium regno Hungariae adnexarum 2.)
et bani supradicti, modo et in futurum huiusmodi desponsationem ut premittitur per prefatum despotum et eius consortem filio sepedicti Johannis de Hvvnyad factam, contractam et dispositam sub fidie (így) nostra christiana, fama et honore nostris temporalibus et sacro babtismatis sacramento nostra parte irrevocabiliter et semper promisimus, ymmo et harum serie promittimus servare gratam, ratam et firmám, nec ea ullo unquam tempore verbo aut facto volumus contraire, omni dolo et fraude penitus postergatis. In cuius robur et testimonium omnium premissorum, presentes fieri et sub appensione sigillorum nostrorum fecimus communiri. Dátum Cilié, proxima feria tertia post festum sanctorum Viti et Modesti martirum, anno domini millesimo quadringentesimo quadragesimo octavo. Eredeti, hártyán, függő pecsétjei elvesztek, M. N. M. lt. CCXIX. Buda, 1448. jún. 21. Hunyadi János kormányzó, Brankovics György rácz deszpota panaszára meghagyja a leleszi konventnek, hogy Sennyei Nagy Antal ellen, ki a deszpota keszii birtokába magát jogtalanul bevezettette, vizsgálatot indítson s őt törvény elé idézze. Johannes de Hwnyad regni Hungarie gubernátor etc. Honorabili conventui ecclesie de Lelez salutem cum honore. Dicitur nobis in persona illustris principis domini Georgii despoti Rascie, quod Anthonius Magnus de Senye quandam possessionem eiusdem domini despoti Kezew vocatam in comitatu Borsodiensi habitam, temporibus noviter preteritis, cuius nondum preterisset revolutio annualis per quandam indebitam et iniustam introductionem et statutionem sine omni litiginaro processu sibi statuere facere procurasset et per hoc eandem a manibus dicti domini despoti pro se occupasse in prejudicium et dampnum dicti domini despoti valde magnum. Super quo vestram honorabilitatem presentibus requirimur, quatenus vestrum mittatis hominem pro testimonio fidedignum, quo presente Stephanus de Alsar, vei Vincentius de Chekehaza, aut Petrus de Keer seu Damianus de Zombor, seu Thomas de Salank, sive Ladislaus
