Fraknói Vilmos: Oklevéltár a magyar királyi kegyuri jog történetéhez. (Budapest, 1899.)
tis, et eciam abbatibus illis, de quorum scilicet monasterio tales rebelles fratres abierunt, de monasteriis vestris vinctos mittere debeatis, et in alterutrum quisque vestrum mittere debeat et teneatur. Ubi vero aliquis ex vobis tales fratres vagantes ad requisicionem illius abbatis, de cuius monasterio aufugerunt, de monasterio suo ad priorem locum et abbatem eum repetentem vinctum remittere recusaverit, volumus extunc, et tibi prefato Mattbeo abbati sancti Martini rursus committimus et mandamus, ut tu cum ceteris abbatibus illius ordinis contra talem abbatem, vei abbates, premissa facere recusantes, iure procedere, et prout tales meriti fuerint et iusticie ordo dictaverit, castigare et punire debeas et tenearis. Aliud igitur, prout gravissimam indignacionem nostram regiam evitare cupitis, in boc nulla racione facere presumpmatis, presentibus perlectis exbibenti restitutis. Dátum Bude, feria secunda proxima ante festum beati Barnabe apostoli, anno domini millesimo quingentesimo secundo. (Átírva a csornai konvent 1507. január 25-iki oklevelében. A szentmártoni főapátsági levéltárban. 29. capsa, A.) LIII. 1502. II. Ulászló király a kalocsai érsekséget Geréb László erdélyi j)üspöknek adományozza. Nos etc. Memorie commendamus etc. Quod cum nos ingenuas virtutes illas et singulares animi dotes, generosam denique prosapiam atque lionestissime vite integritatem et preclaram doctrinam íidelis nostri dilecti reverendi in Christo patris domini Ladislai Gereb episcopi Transsilvanensis nobiscum sepe reputassemus, cumque reduxissemus eciam in animum, quanta fide fidelitateque imprimis spectabilis et magnificus t. 1) regni nostri palatínus, fráter carnalis ipsius domini episcopi, cum eodem domino episcopo, per plures jam annos et ab ineunte etate, sacre corone huicque universo regno nobisque servierit; merito profecto singularem quandam curam et sollicitudinem de ipsorum ornamento et conimodo, honorisque et dignitatis accessione habendam duximus. Inducti igitur premissis virtutibus et meritis eiusdem domini episcopi, quibus eundem affatim ornatum esse propria nostra experiencia coni') »Petrus de Geréb.«
