Teleki József gróf: Hunyadiak kora Magyarországon. Oklevéltár. XII. (Pest, 1857.)
gis interesset rem publicam christianam defensare, ne esset prefati officii negligens Quippe cuius subditi quorum optimo iure pocius misereri debetur, quain alios iniustis armis prou care, sepe per hostes fidei lacessiti sunt Non cogitando non animadvertendo onus tam sanctum et publicum quod nos humeris nostris suscepimus diuersis iniurijs et irritamentis nos lacessendo intermittere compellit Super quibus omnibus nos deo in primis et universe christianitati, nec non vobis omnibus et singulis ecclesiasticis et secularibus principibus alijs eciam cuiuscuinque status condicionis dignitatis et preeminencie bominibus protestainur fidemque publicam invocamus, vt siquidem nos iniquo iniustoque bello lacessiti iniurijsque et dampnis maximis prouocati pro nostra et regni nostri defensione intermisso fidei negotio facere cogimur Non nobis qui pacetn pocius quam discordiam semper amauerimus, Scd illi qui nos lacessiuit coram deo et hominibus imputetur Etenim nos ad omnia iusta et honesta média ut premissum est fuissemus beniuoli et parati, dummodo a nobis ea fuissent accepta et admissa. Is igitur sit in culpa qui discordie et insidio contra fidem et promissuin occasionem dedit Et qui cum fidem suam et promissionein obseruare negligat, ubi pro fide katholica decertare tenetur , etiam illos qui pro fide militant, impio bello et iniquo abstraherendo auertere contendit Nos enim Iicet multa iniuste passi hactenus contra treugas nichil in quempiam innouauimus Inducti maximé zelo defensionis fidei et pacis. Quod si maioribus adhuc et intolerabilibus prememur injurijs et nos cogemur defendere, 11011 nobis sed illi qui liuic malo occasionem dedit ab omnibus imputetur. Quum nosinvocato omnipotentis Dei adiutorio qui semper iusticie et equitati fauet Bellum iniustum non inferimus Sed pro posse nostro propulsabimus illatúm vim namque vi repellere plias et Jus permittunt. A császári bécsi könyvtárnak 84. számú kéziratából a polgári jogiak közöl. HUNYADIAK KORA. XII. KÖT. 4
