Nagy Imre: Hazai okmánytár. Codex diplomaticus patrius VIII. (Budapest, 1891.)
tates Nicolai filii Aba dilecti et fidelis nostri, que et quas idem nobis a temporibus puericie sue iugiter in domo nostra famulando laudabiliter exhibuit et devote, et specialius tempore persecucionis nostre et miserie quando videlicet dura et crudelis persecucio parentum nostrorum extra meritum nostrum et sine causa seu offensa, fere extra terminos terrarum regni nostri nos voluit eftugare cum effectu, dictus Nicolaus in bello nostro in Ilsazygcommisso, manufortietarmata, intrepidus hostium cuneos non parcens rebus et persone penetravit, ibique magna vulnera in se excipiendo multos ex hostibus nostris nobis per se captos presentavit, et alias fidelitates quas ad presens sigillatim nequimus numerare, nobis et tóti regno exhibuit laude dignas; licet longe maioribus dignus habeatur et meretur, quandam villám seu terram Kumlous nuncupatam prope Sarus adiacentem, cum omnibus utilitatibus suis et pertinenciis, iuxta veteres metas et antiquas, sub iisdem metis videlicet et terminis, quibus in antea fuerat ipsa terra Kumlous per priores suos possessores limitata et possessa, collacioni nostre per omnia pertinentem, eidem Nicolao dilecto et fideli nostro, et per eum suis heredibus heredumve successoribus, non obstantibus aliquibus privilegiis nostris seu predecessorum nostrorum, si que aliquo ingenio pro aliquibus super ipsa terra Kumlous emanassent, dedimus donavimus seu contulimus iure perpetuo et irrevocabiliter possidendam. Ut igitur hec nostra ipsi Nicolao et per eum suis heredibus facta donacio robur optineat perpetue firmitatis, nec tractu temporis per nos vei per quempiam successorum nostrorum possit vei debeat in irritum revocari atque retraetari, presentes concessimus literas duplicis sigilli nostri munimine roboratas. Dátum per manus magistri Petri dilecti et fidelis nostri, aule nostre vicecancellarii, anno domini Millesimo ducentesimo sexagesimo nono. Vörös és sárga selymen függő pecséttel; eredetije a Berzeviczy cs. közös ltárában, Berzeviczén. Rövid regestában megemlíti Fejér, i. m. IV. 3. 543. 1. Közli: Fejérpataky László.
