Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IX. Vol. 4. (Budae, 1834.)

corapulsus, cum ipsos aliter liberare non posses, iuramento praestito promisisti f quotl et (Andreae) filio tuo tertio genito concesseris ipsi Regnum praefatum, et fil iam Nobilis viri Misozlaui matrimonialiter copulares, super quo ytique Apostolicae projuisionis suffragium postulati" V. Cod. Dipl. tom. III. vol. II. ad an. 1222. p. 556. 20. Colomanno Mscislaum, Sacrae Regni Coronae obedientiam, ac fidem professum, in Gallicia successisse, Annalium Russicorum testimonio compertum est; iis namque perhibetur: „Mstislaus

? Micislauicius, restitutus quidem in prouinciam fuit, sed legibus Hungariae obnoxius mans i t." Annales Niconis 1. c. Colomannum Russiae Rubrae Dominium post liminio adiisse, ipsi Scriptores Poloni confitentur: „Quia Mscislaus Dux in Thorczko secessit, annoque sequenti mortuus, sepultus est in Ecclesia S. Crucis in Kiov , quam viuens fabricauerat; Colomanno vero Principatus non fuit diuturnus: nam Daniel Romanovicz occupata Arce Halicziensi Coloinannum inde abegit et fugauit; quem Andreas Rex Hungariae post binara expeditionem iu Ducatum Halicziensem restituit; Duce Daniele Romanouicz non audente sese potentiae Hungarorum opponere. Seditque Colomannus tribus Annis in llalicz vsque Annum 1225.

ft script. rerum Pol. tom. II. p. 64. Quae donalionales Andreae Regis pro Demetrio, filii sui Colomanni Dapifero concessae , insigniter illustrant: „Cum filium nostrum (Colomannum) obtento ex indulgentia Sedis Apostolicae diademate, illustrem regem Galliciae feliciter inunctum fecissemus inclyte coronari, praefatum Demetrium, de genere Aba , tamquara fidekm expertissimum (prius Co-