Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IX. Vol. 3. (Budae, 1834.)

monasterii 11011 ipsornm mcf.ns, scd ipsius ecclesiae et alioruni fore asseruisset; de quibus quidem metis sitniliter versus partem occidcntalem descendendo circa uiagnani viam, qua ilur de dicta laszov in Sepsi praedictum, quemdam locum lapidosum piaedicti Plebanus et Ciues de dicta Sej»si pro meta demonstrassent; de quo directe ad predictum fluuium Boldua peruenissent, "vbi ipsam particuiarn terrae inter mefas ner ipsas parles contrariose existentem, vna cum aliis probis viris vsui medii aratri sufficientem conspexissent; post haec de ipsa magna petra procedendo in eodem fluuio Boldua ad spacium et vsum molendinorum descendendo, et exeundo de ipso fluuio versus occasum per quamdam viam ad monticulum, vbi ad bonum spatium procedendo, in vno loco Procurator dicti monasterii metam arbustuosam fuisse asseruisset; sed nunc per nouas plantationes vinearum per eosdem hospiles de Sepsi factas destructam et annihilatam affirmasset; quas quidem plantationes vinearum et fossata in terris arabilibus, per eosdem ciues de dicta Sepsi factas, iidem homines regii, et noster fide vidissent oculata; post haec transeundo quandam viam , per quemdam monticuium contra meridiem, ad vnam vallem peruenissent, et transeundo de monticulo versus solis occasum ad viam qua itur ad magnam syluam Feketeerdeu vocatam ; transeundo ipsam viam directe ad quandam Petram, circa finem prati de Debregi existentem peruenissent; vbi ipsam petram seu lapidem iuxta dicturn pratum existentem, tam idem Piebanus, Iudex Iuratique, quam etiam vuiuersilas Populi de Soraogh veram metam ipsius Ecclesiae fore affirmas-