Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi VIII. Vol. 4. (Budae, 1832.)

Limites Hungarlae vlteriores mutationes passi non sunt; sed manserunt inter fluuios Fischa ac Lajtha porro quoque fixi : Donatio sane Henrici IV. Imp. qua e tractu terrae inter fluuium Lajlha et Vertau, per Salomonem R. H. illegitime cesso, mansos 100. cum iure castrum limitaneum Moso­nii erigendi contulerat, mansit irrita: Nam lau­datus Otto Frinsingensis in vita Friderici II. ter­minos Hungariae et Austriae parte vna Lajtha flu­uio definiuit: „In campo prope portam Moesiam (Moson) et fluuium Litahe, qui theutonica lingva Veyervelt, et Lervelt, quod nos vacantem cam­pum dicere possumus, imperii Romani, et regni illius (Hungariae) limes est ex vno Danubii late­re." Parte vero ab altera Leopoldus Gloriosus montibus Hartperg, et Sommering circumscripsit: „Wir setzen auch daz zwischen dem Gemerk des Gerichts cze der Newenstadt, und des Hartperges, und des Semerings , und des Wasses Pyestink , und das ist Oesterreichs Gemerks, und des Ungarischen." Eos proin, qui primaeuum limitem Hun­gariae, per Zultanum a parte Theotonicorum ad pontem Guncil fixuin, Lajtham fluuium vsque (qui antiquitus Sar, aut Loponso, nunquamGun­cil dictus est) aut ad riuulum Gyongyos prope Ginsium ac Sabariam, retrahunt, manifeste falli oportet. Valetque Calesii hanc in rem obseruatio: Si Mellicium tamdiu subiectum Hungaris man­sit, id aliter fieri vix potuit, quam vt Austriae eam partem, quae ad montem Cetium protendi­tur, sua sub potestate habuerint; alioquin Vngari per annos 35 (plures) vno castro inclusi, aut fa­me confici, aut imminuto sensira praesidiario mi-

Next

/
Oldalképek
Tartalom