Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi VII. Vol. 5. (Budae, 1841.)

Volgam cum Bulgaris migrasse, idein Chronicon Der bentinum alitrmat 1. c. Cf. Annal. Islamicos ad an 731. Assemanni Bibliothecam Orient. Tomo III. p. 106. etc. Ipsos in Scythia Orientali, Ogoria, L goria veterLim, cliuis Montis Ural, cum Uzis, ac Patzinacitis (alias Kipcsakiis) sedisse, nomine M a z arorum, indicat Constantinus Porphyrogeneta de adm. imperii cap. 38; Abulgazus de Kibgjak, inter Olachos (Bulgaros) et Baschiros, nomine Magyarorum, inter fluios Wolgam et Jaik; Chronicanostra—unanimi consensu— in Dentu-Mogoria prope regnum Juhrianorum: locis citatis. Inde emigrasse, communis est omnium Itinerantium a saeculo XIII. sententia ; ibidem supersunt hodiernum usque diem ipsorum reliquiae, in Gubernio Orenburgensi, vicinia Baschiriorum , nomine M e g e r jak Russis; quod et nomina peregrina: Scythae, Turci, , Ugri, Ugeri, Ungari, confirmant: V. De peregrinis Magyarorum nominibus, avitarum sedium indiciis. Pestini 1837. Emigratio haec fuerat labente saeculo IX-o suscepta: quippe angustias locorum septem principa- les personae non ferentes, ad sedes patentiores armis conquirendas sociati, Almum, sancitis quin- que articulis, itineris Ducem ac praeceptorem le- gLint; dLicenta sedecim millia armatorum, excepto ( familiae numero, educunt. Superatis desertis, flu- men Wolgam, inflatis utribus, traiiciunt anno 884. . Agmnieuno, Duce Almo, Susdaliam usque Kus-