Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi VII. Vol. 5. (Budae, 1841.)

illustri salutem et apostolicam benedictionem. Gau­demus fdia cliarissima ac patri luminum proinde ad graciarum assurgimus supplices actioncs, quod sicut per dilectum fdium Marinum Archidiaconum Anti­barensem, tuae celsitudinis nuncium, Jaeta mente suscepimus, tu lumine fidei catholicae diuinitus illu­strata, ipsam non solum obseruare deuotis alfecti­bus comprobaris, sed etiam alios ad illius agnitio­nem et eius terminos propensius dilatandos, opemet operam multae sollieitudinis studio non desinis exlii­bere. Propter quod in conspectu Dei omnipotentis, cuius causam prosequeris , te nimirum reddis acce­ptam,et attollis in gentib. multipliciter nomen tuum. Sane cum dictus Archidiaconus nobis ex parte tue celsitudinis duxerit suppticandum, vtmagnifico Prin­cipi Georgio , Imperatori Bulgarorum, Illustri, cum quo super reductione ipsius ad deuotionem sacro­sanctae romanae ecclesiae, ac ad fidei catholicae vnionem proponis habuisse colloquium, hac aestate , nostras hortatorias literas scribere dignaremur. Nos huiusmodi Tuae Serenitatis salubre propositum, con­dignis laudum praeconiis altollentes, eidem Impe­ratori, iuxta praefatae supplicationis oraculum, nec non Venerabili Fratri Archiepiscopo Bulgarorum, qui, vt nostris ac tuis in hac parte desideriis satis­fiat, potest existere plurimum fructuosus, nostras exhortatorias literas, prout expedire vidimus, duxi­mus dirigendas. Celsitudinem itaque tuam, Filia charissima, rcgamus, et in Jesu Christi visceribus paternis affectibus sincerisque menlibus exhortamur, quatenus ad eum, qui potest facere mundum dc im­mundo , quique montes, viros videlicet eminentes, de suae dignitatis fastigio praesummentes tangit, eo­rum cordibus sanctac inspirationis gratiam miseri-

Next

/
Oldalképek
Tartalom