Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi VII. Vol. 5. (Budae, 1841.)

Vandalicus, Pius, Felix, Inclytus, Victor, Pater Patriae, senijDer Augustus, ad perpetuam niemoriam. Beatissimo Viro, Patri Cateliano, Arcliiepiscopo nostro, salutem. Desiderantes multis, variisque modis patriam nostram, quam primo Deus in mundo, quem creavit, nobis tribuit, augere, nec non sacerdotalem dignitatem non paucis ampliare honoribus, ut tempore, quo successurus est in sede primae nostrae patriae Justinianeae sacrosanctus Episcopus, non modo Metropolitanus , sed et Archiepiscopus et summus sacerdos, idem ab omnibus, qua talis nominetur, honoretur, et recognoscatur. Hinc de concessione nostra authentica, insitae et circum vicinae provinciae in toto illo districtu sin t sub eiusdem dominio: nempe tam mediterranea, quum ripensis Dacia, secunda Mysia, Dardania, Provincia Praeualitana, una cum Macedonia, Albania superiori, Thessalia, Epyro , et Livadia , insula dicta Negroponte, pars secundae Pannoniae, in qua est urbs Daciae, et ubi antiquitus constituta fuerat Praefectura Firnii (Syrmii), ubi erat fastus Illyricae Magnificentiae tam in Ecclesiasticis, quam civilibus causis, ubi, etsi temporibus Attillae, depraedatis illis partibus, Apennius civitatis Firinitanae Praetorio praefectus fugit Thessalonicam , praefectura sacerdotalem dignitatem servante, Episcopus Thessalonicensis non propria auctoritate , verum sub umbra huius praefecturae quasdam sibi aquisivit praerogativas. Divina igitur mediante providentia, imperium nostrum auctum est et dilatatum ultra utramque Danubii ripam, ac in praesentiarum nostris civitatibus adhaerent Viminacium, et Recidi um, nec non Literatus trans Danubium denuo sub nostra obedientia et dominio. Judicavimus crgo