Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi VII. Vol. 5. (Budae, 1841.)

et merces suas potius vicinis distraherent, quas sibi provincia sua copiose germinaret." De eodem S. Stepliani Biographus attestatur: „ Statuit insuper praeceptum , cunctis Christianis , ducatum suum intrare volentibus, hospitalitatis et securitatis gratiam exhiberi; clericis, Monachis, potestatem concessit, suam praesentiam adeundi: quibLis voluntarium libenter aditLim praebuit, orthodoxae fidei semen, pectoris in horto saUim, delectabaUir emittere.'

4 Edit. Pray p. 118. QuaecLinque demum antea religio maiorum nostrorum fuerit, ipsos Schamanismi superstitione, gentium borealiuin ritu, foedatos has oras penetrasse, certum est (V. de Pereg. nom. pag. 73. seq.) QuidqLiid etiam sit de Gyla ac Bohiside principibus Constantinopoli baptizatis, ac Hierotheo monacho CLim iis submisso, praedicationem liums non ad Hungaros , quod Godefrid. Sclrwarcz VLilt (Init. Bel. cap. III.), sed ad Valachos Transilvaniae potius pertinuisse, aLitumandum. Magyaris, Brunone VVerdensi pacis caduceatore, ab Ottone Imp. SLibmisso, ac Slavis, SLib Arnone, Urolfo, ac Methodio fide Christiana imbutis, captivorum Christianorum magna nniltitudine horsum adducta, Sarolta Christiana per Geysam ducta, lux evangelii afFulsit prima; a praeconibus per Peregrinum^ vulgo Piligrinum, Passauiensem Episcopum in Hungariam destinatis clericis ac monachis, ab Alberto item Pragensi Praesule Geysam cum filio baptizante , oborta ; Stephani denique