Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi VII. Vol. 4. (Budae, 1837.)

partes orientem versus Pisga, Nebod et Gilead; ad oeeasum Naphtali et Carmelus ete. Yberrimis vallibus interceptis. Fluvius praecipuus Jordan ad orientem, qui pluribus paludibus formatis, lacui Asphaltitis mergitur. Torrentes: Jarmuch seu Hieromae, Jabok vel Jabbok, Leontes, Pischon et Cedron. Tellus frugum, vini et olivarum ferax. Cf. Exodi 3, 8. Deu. 3, 25. Nehem. 9, 25. Jerem. 3,19. etc. Plinii Hist. nat. V. 6. Ammiani Marcellini 14, 8. §. 15. Tribus Arcaeorum, Arradaeorum, Sidoniorum, Sinyorum, Hamathaeorum et Samaraeorum, sedibus avitis desertis, aquilonem magis petentes , a fluvio Eleuthero usque montis Libani promontorium, Theoprosopon dictum, cum vetustissimis provinciae incolis, qui Rabbatithae, Colpites ac Climaces fuerant, coluerant; eodem Josepho Flavio teste: „Sidonius vrbem sibi cognominem condidit in Phoenice, Sidonem a Graecis vocatam, Amathaeus vero Amathen habitavit, quae adhuc exstat; et ab incolis Amathe vocitatur, tametsi hanc Macedones Epiphaniam ab uno e regum successoribus denominaverunt. Arrades Arradum insulam obtinuit. Arucaeus Arcenin urbem in Libano sitam." 1. c. Regioni huic ob palmarum arbores, quibus abundavit, Graeci Phoenice (Ooiviy.)]) nomen indiderant; quod in Cananaeam, quin et universa Syriae maritima, temporum lapsu transiit. Consentit Justinus, Trogi Poinpeji exscriptor: „Phoenices terrarum motu vexati, relicto patriae solo, Assyrium stagnum primo, mox mari proximum litus incoluerunt; condita ibi urbe, quam a piscium ubertate Sidona (Graeci) appellaverunt." LXIY. 3. Procopius de bello Yan2