Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi VII. Vol. 3. (Budae, 1835.)

qtti milu responsum, vt acerbius redderem, auctores erant. Eorum vnus illud postremum tuum in me conuicium: „VoIuisti nempe senescenti prudentiae tuae monumentum quodpiam erigere; erexisti"; sic imitandum , ac retorquendum suasit: Voluisti nempe crudi, crassique hominis appellationem ab oinnibus summis, mediis, infimis aufferre; abstulisti. " In Praef. — Ceterum contentione hac, qua Literatura Hungariae carere potuisset, situs Morauiae magnae determinatus magis, et auctoritas Belae Regis Notarii vindicata. V. Stephani Katona Vetus Morauia rursus ad suos limites reducta. Budae A. 1788. in 80. Alteram disceptandi materiam Historiographo nostro praebuit annus 1790us. Hoc Iiegni Corona An. 1784. Posonio Viennam ablata restituta post liminio, Budamque transposita fuit. Solennem liunc euentum commentario suo de Sacra Regni Hungariae Corona celebrandum duxit Alexius Horanyi e Scholis Piis , quo illam Syluestro II. PP. abiudicatam, Micheli Ducae, Graecorum Imperatori, ob inscriptiones, iconesque Graecas, attribuit. Repellendum eumdem sumsit Dissertatione critica in commentarium Alexii Horanyi de Sacra Regni Corona, simulque de mendis Veszprimianis, et Peczelianis de eadem Corona Budae An. 1790. in 8. Eadem chorda oberrauit Samuel Decsi ; repulsus ab eodem non absimiliter: „ A' Magyar Sz. Koronarol Doctor Decsi Samueltol irtt Historianak megrostolasa. Ibid. A. 1793. in 8. Falendum tamen est, inueteratam hanc litem per RR. D. IosephumKoller Can. Quinqueecclesien. eruditissima subin disquisitione, partibus coronae singiilis pe