Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IV. Vol. 2. (Budae, 1829.)

fecerunt ipsum Ducem et Capitaneum Tartari et Moal ; tunc latenter congregato exercitu irruitr super ipsuin Yut, et vicit ipsum, et ipse fugit in Catayam» Ibi capta fuit filia eius, quam Cyngis dedit vni ex filiis in vxorem, ex quo ipsa suseepit istum, qui nunc regnat Mangu. Tunc ipse Cyngis praemittebat vbique ipsos Tartaros; et i nde exiuit nomen eorum: quia vbique clamabatur: EcceTartari veniunt. Sed per crebra bella modo omnes fere dtfleti siinti Vnde isli Moal modo volunt extinguere illud nomen, et suum eleuare. Terra illa, in qua primo fuerunt , et vbi est adhuc Curia Cyngiscan , vocatur Mancherule. In via vero inler Sartacli et patrem sUum Kabuimus magnum timorem: Rmeni enim et H u ngari, et Alani, serui eorum , qLioruin est magna multitudo inter eos , associant se viginti vel triginta simul, et fLigiunt de nocte, babentes pliaretras et arcus, et quemcunqLie de nocte inueniunt, interficiunt, de die latitantes. Occursum ergo Ialium timebat mLilUim dux nostei\ Venimus tandem ad Etiliam, maximum flumen. Est enim in quadruplo maius quamSequana, et profundissimum; veniens de maiori Bulgaria , quae est ad aqLiilonem , tendens in quemdam lacum , siue quoddam mare , quod modo vocant mare Sircan (Hircan) a quadam ciuitate, quae est iuxta ripam eius in Perside. Sed Isidorus vocat illud mare CaspiLim: habet enim montes Caspios et Persidem a meridie; montes vero Musihet, hoc est Asassinorum ad orientem , qui con~ tiguantur CLim montibus Caspiis. Ad aquiloneni vero liabet illam solitudinem , in quo modo sunt Tom. JY. Yol. II. 18