Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IV. Vol. 1. (Budae, 1829.)

qui ad eiusdem monasterii capellas, terras, praedia, seu quascunque possessiones habitandi gratia accesserint, in cuiuscunque Episcopi dioecesi fuerint, dacimas suas de vino, de segetibus siue aliis uascentiis, ac de pecudibus vel animalibus, nulli episcopo dent, nisi proprio monasterio, suoque Abbati; liceat eidem Abbati in praediis et possessionibus monasterii sui oratoria, et capellas construere; consecrationes vero earum, a quo voluerit Episcopo petere ; et ille Episcopus, vt diuinae benedictionis partem liabeat, petenti satisfaciat alioquin vltionem diuinae indignationis incurrat. Praecipio itaque firmiter statuendo sub testificatione Saluatoris Domini nostri Iesu Christi, vt nullus Archiepiscopus, Episcopus, Dux , Marchio , Comes , Yice-Comes, Praefectus, nec aliquis potens homo, siue magnus, siue paruus, de praelato monasterio, et eius iure infrascripto, se aliquo modo intromittat; in tributis, in praediis, in inancipiis, in terris, in vineis, in decimationibus lam populi sui , et hospitum suorum, quam praediorum; in piscationibus, in ripis, in plateis, et vniuersis bonis, sibi collatis, siue conferendis; sed ita libere possideat, sicuti episcopi sua possidenfc iura. Si quis autem Christianae

4 religionis de huius monasterii libertate et nostra constitutione aliquid subtrahere, vel minuere tentauerit, circumvallet anathema perpetuale, et componat vigimi marcas auri purissimi; medium Camerae regiae, mediumque Abbati, et Rectoribus saepedicti monasterii: cunctis autem seruantibus illius iura, sit pax a Deo Patre, et Iesu Christo, fdio eius. Amen. Anno Dominicae Incarnationis MXXXVII. Indictione quinta, epacta prima; concurrente quinta.