Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi III. Vol. 1. (Budae, 1829.)

dum. Praeterea de tua regali prudentla valde conquerimur tibi ipsi, qui de Cofocensi eleeto per instantiam nimiam nos grauiter circumuenisse videris, detrahentibus nobis multis , sicirt et habere videntur materiam detrahendi: quod illum praefecerimus in magistrorum magistrum, qui liondum discipulorum discipulus esse norat; quum eum in episcoporum episcopum concesserimus promouendum, qui scientia pontificali, olficio congruente, asseritur ex maiori parte carere, in tantum, vt, cura commissae sibi ecclesiae derelicta, quae quasi grauius viuo pastore videtur, quam mortuo destituta, Vicentiam se transtulerit, ibique cirea prima rudimenta versetur; non praecauens imperitiam suam, quam caute, domi studendo, potuisset vtcunque redimere, foris indecenter vagando', turpiter publicare. Quapropter ei per nostras dedimus Iitteras in praeceptis , vt omni dilatione postposita, continuo ad Colocensem ecclesiam reuertatur, el aliquos viros peritos familiariter secum habens, proficere in scientia sub ipsorum satagat disciplina, sollicite prouidendo, vt litteraturae defectum ita studeat praerogatiua morum, et conuersationis honestae redimere, quod nos, vno per alterum compensato , possimus euin ' aliquatenus tolerare. Alioquin eius exemplo , qui dicit: „ poenitet me fecisse hominem" cogitare de ipso aliter oportebit, vt, quod circumuenti construximus, circumspecti demum, fauente domino, destruamus. Quocirca serenitatem regiam monemus attentius, et hortamur, quatenus ipsum ad hoc ita dili genter inducas , ne, si secus egerit, quem alleuare tantopere studuisti, deiecisse potius te con-