Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi X. Vol. 5. (Budae, 1842.)

monasterii, et Abbatum et Conuentus eiusdem eonfectum tenoris subsequentis; Quod quidem priuilegium, vt idem Dominus Episcopus aftirmauit, temporibus elapsis, apud quorumdam praefate Ecclesie persecutorum manus, propter eiusdem Eclesie indebitam custodiam versatum, infra prope finem tenoris priuilegii olim Domini Colomani regis eisdem inserti, in his verbis videlicet: In villa Wecher quantum habent terrae Gewrien. tantum habent seruientes sancti Ipoliti; monasterium Sancti Ipoliti terminum habet vsque ad fontem, qui vocatur — malitiose rasum extitit, ita quod sicut cuilibet aspicienti apparebat, expresse, ista tantum modo verba praescripta, et nulla plura in rasura fuerunt; in aliis autem locis suis omnibus priuilegium omnino verum et iustum fore luculenter est inuentum ; supplicans culmini nostro humili cum instantia, vt quia ipsum priuilegium tum propter miniam suam vetustatem in litura et carta non modice lesum, tum etiam in rasura praedicta redderetur suspectum; ne etiam praefata Ecclesia propter talem casum suis iuribus frustrarelur; ideo ipsum ratum, gratum et acceptum habendo, pro antefatis monasterio et eius Abbatibus ac Conuentu nostro priuilegio verbotenus insertum renouare, ac demptis verbis praedictis in rasura eonscriptis, in perpetuum valiturum confirmare dignaremur graciose, cuius tenor talis est: Bela (V. ad an. 1249.) Nos igitur praefati Domini Episcopi suplicationibus antefatis per eumdem nostrae modo antelato subiectiue oblatis Maiestati regia benignitate exauditis, et clementer admissis, agnoscentes praefatum priuilegium antenominati eondam Domini Belae Regis praeter clausulam superius specificatam, fore verum et iustum