Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi X. Vol. 3. (Budae, 1838.)
tentfones quaedam de numls sihgularibus humorum omniurn characterem genuinum neutiquam tolluht; sed fidem iubent duntaxat cautiorem: j,Man darf sich dadurch nicht irre machen lassen , dass einige Diplomatiker die praesumtio bonitatis venvarfen ; und dagegen den Satz aufsteliten: Jede Urkiinde miisse so lange fiir falsch angenommen werden, bis das Gegentheii enviesen ist: Denn vvas iiltere Diplomatiker, und namentlich die Gegner Mabillons und der Benedictiner anlangt; so thaten sie dieses, um die Diplomatik im allgemeinen zu stiirzen; vvas dagegen die neueren betrift, so erklart namentlich Gatterer, in der praktischen Diplomatik S. 42. daiss dieser Satz nicht aus Zweifelsucht, Sondern nur deshalb aufgestellt sej, um angehenden DiplOmatikern Yorsicht z\x lehren, und sie zu einer fleissigen Untersuchung anzuhalten; alsO nur um das griindliche Studium der Diplomatik 2u befordern. In Juristischer Hinsicht wurde aber jener Satz, der angefiihrten Stelle des Codex, durchaus widersproclien." Spangenberg, dieLehre von dem Urkundenbeweise II. Abth. p. 64. — Controuersiae, quae domi nostrae exarserant, diplomata non publica, sed priuala Monasteriorum, Capitulorum, ac familiarum corcernebant; II. CharaCteres Authentiae Diplomatum interni; 17i Cum authentiae Diplomatum manifestus notarum internarum defectus praeiudicare queat, sunt eae nobis serium in examen reuocandae. Constituunt illas 1). proprietates externae. 2). formulae internae, 3). certificationis formalitas. 4). Contextus. Singularum uotiones, in-