Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi X. Vol. 2. (Budae, 1834.)

nura dispendiis se ad noslra seruitia iugiter hueusque paratos praebuerunt et praebent de praesenti; imo raagis eos in antea speraraus obsequia placitura praestituros, prout ex ipsorum actionibus elicimus indicio manifesto; rememoratis nihilominus et non indigne comportatis ad nostrae considerationis aciem antiquis multifariis gestis , et obsequiis eorum, quibus iidem sub priraaeuis temporum decursibus nostri nominis et re™iminis exalo tationem honorare studuerunt, signanter vero illam intemeratae fidei puritatem, quam in praelio dudum sub Nicopoli habito ostenderunt, vbi cum tempore conflictus inchoandi in primordiales acces. sus aduersus Turcas il'udere permisisseraus, inter illos praefatus Magister Ioannes, filius Laurentii , imraensae virilitatis animositate secura ab hoslium ictibus in ipsis accessibus vulnus graue suscipere non expauit; Comes quoque Simon memoratus per cauernas ipsi castro suffossas cum paucis ingressus , non ingrauis infiictu vulneris in sua membra suscepit laesionem; ad vltimura autera fatorum si* nistris accessibus partis nostrae victoria subacta aeraulorum potestati, iliustres Iuuenes Osvaldus, Laurentius et Iohannes, Ladislai memorati fily, mortalis debiti pensionem in ore gladii saeuientis finaliter exsoluerant, domibus paternis iugis doloris moestitiara relinquenles; horura denique e^ ceterorum fidelium obsequiorum ipsorum consideratione ex mera regia authoritate, potestatis plenitudine, ex certa nostrae Maiestatis scientia, de consilio et beneplacita voluntate Serenissiraae Principis Dominae Barbarae reginae, consortis nostrae charissiraae Praelatorura quoque et Baronum nostrorum consilio praematuro, praemissam nostram