Wenzel Gusztáv: Árpádkori új okmánytár. Codex diplomaticus Arpadianus continuatus. VII. 1235–1260. (Pest, 1869.)

genter, vt in sua fide, qua Deo et nobis tenentur, studerent intimare, quantum terre predieto S. esset relicta de sua et. suorum eoniudicum conseiencia. Qui nobis, licet singulariter in diuersis litteris, et sub suo quilibet sigillo nobis non incognito sub eodem omnino tenore et serie verborum rescripserunt. Littere autem dicti Comitis erant sub hac forma: Reuerendo domino suo B. Dei gracia Regi stb. (mint alább 30. sz. a.) Littere quoque Prepositi memorati litteris Comitis memorati omnino concordabant. Nos autem tenorem litterarum ipsarum diligenter acceptantes, terram S. prefati et fratrum eius litteris presentibus duplici sigillo nostro roboratis, tam sibi, quam suorum heredibus, et beredum successoribus duximus perpetuo confirmandum; silencium quibuslibet impeditoribus (így) super boc perpetuum imponendo. Dátum in Zotmar anno gracie M° CC° tricesimo octauo, tercio kalendas Octobris, anno, anno vero Regni nostri tercio. (A győri káptalannak 1400-ki „in festő BB. Philippi et Jacobi Apostolorum" kelt átiratából, melyet „nobilis domina Barbara vocata relicta, et Sigismundus filius Alexandri de Gwrgetegh, Mathius filius Mathius, Jacobus filius Jacobi, Ladizlaus filius Stephani de eadem Gwrgetegh, et Ladizlaus filius Jochannis de Kelechy" kértek , a budai kir. kamarai levéltárban.)