Wenzel Gusztáv: Árpádkori új okmánytár. Codex diplomaticus Arpadianus continuatus. IV. 1272–1290. (Pest, 1862.)

in domibus solo fixis, et ex eis baptizatos pofissime ad destructionem cogeret ydolorum ; uullum etiam infidelem, vei quem sciret exeommunicatione ligatum, in Offieialem Regium vei familiarem admitteret, quod tani in se quam in illis de Regno dicto, dimisso pa^anorum abusu, resumeret Christianorum habitum, tam in vcstibus, quam capiliis, Cumanos insuper re&tituere monasteria et ecelesias occupata per ipsos, ac apostatas dicíi Regni ad ordines redire compelleret, cum ab eorum Prelatis cxisteret requisitus, et quedam alia directionem Regni et salutem continentia status Regii, coram ligno crucis solempniter in Altari primo, et iterum Regia fide data Ungarico more iuravit. Et dum expectaretur, quod in huiusmodi proposito salutari concresceret, predicta sic premissa pluries etiurata per Celsitudinem Regiam non fuerunt, prohdolor, ut sperabatur , impleta, quamquam Cumanorum nuntii certos recepissent et appobasscnt articulos, uno excepto, videlicet de barbis radendis et crinibus breviandis, ad quod Rege, Prelatis et Barouibus Regni predicti eundem Legatum inducentibus, Celsitudo Regia eidem Legato, quod cetera alia servari facérét, promisit, Coronam et Regnum suum propter hoc specialiter obligando. Et postmodum pro eo, quod Celsitudo Regia premissa, que promiserat et iuraverat, ut predicitur, adimplere distulerat, se graviter deliquisse humili spiritu recognoscens, iterum cum obligatione simili per manum dextram Regia fide data, Ungarico more, similiter, et denuo se excommunicatum, et Regnum suum propter hoc iuste interdicto fuisse suppositum recognoscens, tactis sacrosanctis evangeliis iuravit, etrenuntiando appellationibus, exemptionibus et impugnationibus quibuslibet; promisit etiam implere per oir.nia supradicta : sed nec hiis, non sine nota Regii nominis, prout decuit, observatis, miramur et mirando Celsitudini Regie compatimur et compaciendo dolemus, quod se famam Regalis nominis reprehensive inconstantie in Principe maximé lacerari remorsibus negligente, ac in vetita totiens non sine Dei offensa et inconstantia notabili relabente, predicta sic per se iurata totiens, et premissa et obligationibus roborata, ne dicamus , contempta reperiuntur omissa. Et demum audito, quod Celsitudo Regia se improvide appellationis refugio, immo potius diffugio commiserat, et pretextu appel-