Wenzel Gusztáv: Árpádkori új okmánytár. Codex diplomaticus Arpadianus continuatus. II. 1234–1260. (Pest, 1861.)

tate contraxit, a quorum onere sic deprimitur Aquileiensis Ecclesia, sicut fertur, quod eius proventus vix ad solutionem sufficiunt superexcrescentium usurarum. Quare nobis humiliter supplicavit, ut ne, quod absit, ex defectu sumptuum cedere cogatur Ecclesie inimicis , providere sibi super hoc de benignitate Apostolica curaremus. Licet igitur predicte Aquileiensis Ecclesie afflictionem nos, qui ecclesiarum curam gerimus generalem, propriam reputemus, debent tamen et alie ecclesie ceterique viri ecclesiastici ex afflictione huiusmodi condigne'compassionis sentirepuncturam, cum non tam speciális reputanda sit hec persecutio, quam communis; et Ecclesia cum sit una, dum in aliqua sui parte cuiuslibet incommodi flagello feritur, sentiat profecto in reliquis non modicum ex illati sic ictus allisione dolorem : quia sic eius membra, licet multa locisque distantia, in unum corpus compaginat una fides, quod uno eorum saucio non possunt presensili soliditate compacta cetera non languere. Ideoque fraternitatem tuam monemus, rogamus et hortamur attente, mandantes, quatenus universos Archiepiscopos, Episcopos, Abbates, Priores ceterosque Ecclesiarum Prelatos tam exemptos quam non exemptos Regni Ungarie ex parte nostra effieaciter moneas et inducas, quod durante hoc guerrarum tempore quolibet anno in duorum millium marcarum argenti summa iam dicto Patriarche studeant subvenire ; íta quod eorum interveniente subsidio ab Ecclesie sue suorumque iurium defensione desistere nullatenus compellatur, nosqueex hoc apertius cognoscamus, eosdem Prelatos libertatem Ecclesiasticam ubique diligere, ac illos, qui se pro ea murum defensionis opponunt pleno velle suffragio confovere. Dátum Lugduni VIII. kai. Octobris, (Pontificatus nostri) anno octauo.