Wenzel Gusztáv: Árpádkori új okmánytár. Codex diplomaticus Arpadianus continuatus. II. 1234–1260. (Pest, 1861.)

mitie reflectitur versus meridiem , et tendit inferius ad quandam viam, in cuius transitu ex utraque parte aque sunt mete et vadít per sylvam, et in transitu silve est meta terrea iuxta viam, et ibidem iuxta eandem silvam in quodam paruo loeo reflectitur ad orientem, ubi est meta terrea; et inde procedit versus Ebres ad meridiem transit per viam, ubi meta est sub virgulto ; et liinc tendit iuxta silvam Ebres versus orientem, ubi in arbore hars est meta, et inde decliuat versus meridiem ad quandam viam, ubi est meta terrea; binc per eandem viam per metas terreas procedit versus occidentem, et venit ad viam, que kereztut dicitur, et ab eadem via versus orientem in quodam parvo loco reflectitur ad meridiem, ubi sub arbore piri est meta, et iude procedit versus Gabrach metis terre is, et arboribus cruce signatis pervenit ad viam, que est iuxta Gabracli, et silvam Gabrach transit diecte, et iuxta silvam circumeundo pervenit ad magnam viam, que de Yaska ducit in Wereuche, et per eandem magnam viam ívflectit ad priorem metam , et sic terminatur. Vt igitur huius nostre ordinacionis series robur obtineat firmitatis, presentes litteras duplicis sigilli nostri munimiue concessimus roboratas. Dátum in insula leporum per manus fidelis nostri Cancellarii magistri Akus Thesaurarii Albensis Ecclesie anno Domini M"CC'' quadragesimo octauo. (A pozsegai káptalan 1300 ki átiratából. Fejér ezen okmánynak csak rövid töredékét közli Cod. Dipl. IV. k. 2. r 35. 1. Czech.)