Wenzel Gusztáv: Árpádkori új okmánytár. Codex diplomaticus Arpadianus continuatus. I. 1001-1235. (Pest, 1860.)

ad hoc parcere decrevit. Ecce impeditur bello, quod sapientissimus Rex pro necessitate dedit; iuvare me iu euangelio uee vacat nec valet. Rursus, cum Liutici pagani sint et idola colant, non misit Deus in cor Regis hostes tales propter Christianismum glorioso certamine debellare, quod est iubente euangelio compellere intrare. Nonne magnus honor magnaque salus Regis esset, fut Ecclesiam augeret et Apostolicum nomen coram Deo inveniret), hoc laborare ut baptizaretur paganus, pacemque donare adiuvantibus ad hoc Christianis ? Sed in hac parte pendet omne malum, qua nec Rex fidem habét Bolezlavoni, nec ipse irato Regi. Eheu nostra infelicia tempóra! Per Sanctum Imperatorem, magnum Constantinum, per exemplar religionis optimum Karolum! est nunc qui persequatur Christianum : nemo prope qui convertat paganum! Unde, o Rex, si dederis pacem Christianis, pugnaturus propter Christianitateni cum paganis, piacebit tibi iu die novissimo, cum, omnibus dimissis, steteris in conspectu Principis eo minori dolore et gaudio maiori, quo recordareris te maiora fecisse bona. Non est, quod timeat Rex, ne religionis homo, memor malorum, iungat se paganis. Tantum impossibilia nolite querere. Aliter, quomodo Rex vult noster, liic Boleslavo vos securum facit quia in eternum non debet dimittere et in expugnandis paganis semper debet vos diligentissime adiuvare et in omnibus libenter servire. 0 quanta bona et commoda in custodiendo Christianismo et in convertendo paganismo concurrerent, cum sicut páter Myseco cum eo qui mortuus est Imperatore, ita filius Boleslavus cum vobis, qui sola spes orbis superstat, viveret, nostro Rege! Inter hec non lateat Regem, quod Episcopus noster cum egregio monacho, quem nostis, Rodb.rto ultra maré in Euangelium Suigis transmiserat. Quomodo venientes nuncii verissime dixerunt, ipsum seniorem Suigiorum, cujus dudum uxor Christiana erat, gratias Deo baptizavit. Cum quo mille homines et septem plebes eandem gratiam mox ut receperunt. Quos ceteri indignati interficere querebant. Spem liabentes omnes reverti cum Episcopo, ad tempus locum dederunt. De quorum habitu et reversione ad explorandum missi nuncii non redeunt. Quecumque docent, merito ad vos, vel2»