Wenzel Gusztáv: Árpádkori új okmánytár. Codex diplomaticus Arpadianus continuatus. I. 1001-1235. (Pest, 1860.)

Rutorum, magrius Regno et divitiis rerum, mensem retináit me, et renitens contra voluntatem, quasi qui sponte me perdere voluissem, sategit mecurn, ne ad tam inrationabileni gentem ambularem, ubi nullurn luerum animarum, sed solam mortem et hanc etiam turpissimam invenirem. Jam cum non potuit et de me indigno visio quedam eum terruit,duos dies cum exercitu duxit me ipse usque ad Regni sui terminum ultimum, quem proptcr vagum bostem tirmissima et longissima sepe undique cjrcumclausit. Sálit de equo ad terram; me preeunte cum sociis, illo sequente cum maioribus suis egredimur portám; stetit ipse in uno, nos stetimus in alio colle, amplexus manibus crucem Christi ferebam, cantans nobile carmen: Petre, amas me, pasce oves meas ! Fiuito responsorio, misit senior maiorem suum ad nos in l~ec verba: Duxi te, ubi mea desinit terro, inimicorum incipit. Propter Deum rogo, ad mtuni dedecus ne perdas iuvenum vitám. Scio, cras ante tertiam sine fructu, sine causa debes gustare amaram mortem. Remisi: Aperiat tibi Deus paradisum, sicuti nobis aperuisti viam ad paganos. Quid plura? nemine nocente duos dies ivimus. Tertia die, que est sexta feria, tribus vicibus: mane, meridie, nona omnes ad occisionem flexa cervice ducebamur, qui toties ab occurrentibus nobis hostibus (sic dixit dominus et dux noster Petrus) mirabili signo illési exivimus. Dominica ad maiorem populum pervenimus; et dátum est spatium vivendi, donec per currentes nuncios universus populus congregaretur ad concilium. Ergo ad nonam alia die dominica vocamur ad concilium,flagellamurnos et equi. Occurrunt vulgus innumerum cruentis oculis, et levaverunt clamorem horribilem ; mille securibus,mille gladiis super nostram cervicem evaginatis, in frusta nos concidere minantur. Vexati sumus usque ad noctem, tracti in diversam partém, donec, qui nos de manibus eorum bello rapuerunt, maiores terre audita nostra sententia cognoverunt, ut sunt sapientes, quod propter bonum intravimus terram eorum. Ita, sicut iussit mirabilis Deus et pretiosissimus Petrus, quinque menses in eo populo stetimus; tres partes circuivimus, quartam non tetigimus, de qua meliorum nuncii ad nos venerunt. Circiter triginta animas Christianitate facta, in digito Dei fecimus pacem, quam, ut illi dixerunt, nemo preter nos facere posset. Hec pax, inquiunt, per te facta est.