Carolus Wagner: Analecta Scepusii sacrii et profani. Pars II. (Viennae, 1774.)

V. FRAGMENTA SCEPUSIENSIA SECUL

T XV. EX JOANNIS DLUGOSSí HISTÓRIA POLONICA EXCERPTA. Q

uis ? qualisve fuerit Joannes DlugoíTus, latius hic commemorare necefíe non eft. Fecerunt íd cumulate, ad quos ea res pertinuit: mihi fatis fuerit fummatim attigiíle. Erat fcilicet gente Polonus, fiirpe Wieniawius, dignitate Canonicus Cracovienfis. Hifíoriam Folonicam, quam libris XIII. praefcripfit, haud fcio, an non omnium, quos adhuc viderim, luculentiífime, copiofiífimeque illuftravit. Inde a primis gentis originibus narrationem continenter inftituit ad annum a Chriüo nato 1480. quo vivere defiit Metropolita Leopolienfis defignatus. Rebus Polonicis Hungaricas, atque adeo Scepufienfes non raro interjicit, utfitomnino, cur non fatis demirer praeceps eatenus Cromeri judicium, qui non magnopere DlugoíTuni verfatum inquit in externis Hiftoriis, quse Polonicam fcribenti magnó adminiculo efíe poterant. Nam de aiiarum gentium Hiftoriis utcumque fit,Hungarorum Chronica illi non modonon ignota, verum etiam perdiligenter evoluta fuiíTe, cum quod ea faepicule memorat, tum vero quod iis pugnantia nonnumquam ita refert, ut refellat etiam, fatis apparet. Num vero quod Tacitus de fe magnifice jadlat, DlugoíTus perinde ab amore, & odio alienus fuerit ? haud facile dixerim. Genti fuse plufculum ab eo dátum, & minutiora quandoque in május 9 atque ultra veri modum fortaífis exauéla: vicinorum contra popuiorum, atque Hungarorum potiífimum obtritas laudes, elevataque facinora locus non unus conficit. Certe ut alia prateream, in Sigifmundum Hungáriáé Regem fere dicatior eft. Mathiae autem nomen maculis adeo aípergit, ut in id unum incubuiíTe videri poíTit, quo Regis illius glóriám tot belli, pacisque artibus comparatam obfcuraret. Hoc