Carolus Wagner: Analecta Scepusii sacrii et profani. Pars II. (Viennae, 1774.)

lis Dionyfius de Lyptovia (1), non infima ortus profapia, Chrifto. milifaturus, Monaílerium intravit, fe feque ad fandtam Religionem recipi poítulavit At Fratres, quorum fuerant vota requirenda , poitquam perfonas Nobilitatem, genus, patriamque refciviífent, inito confilio, taiia poílulanti refponfa dedere: veítrum fervidum peélus, & fandtam voluntatem non fufficimus admirari, poft tantam vitae libertatem, rerum abundantiam, fe fe noftrae huic paupertati comniittere, veftrae coníuetudine veteri contraire, longas vigilias, prolixa jejuria, quae etiam robuftos viros laceflant, & alia quoque abje&a officia, Nobilitati veftrae contraria velle aíTummere. Sed vir Dei, uti miles ftrenuus, & imperterritus ait: ego ad ferviendum, ad militandum coelefti Domino veni ad promerenda Regna aeterna; idcirco nec labor mihi acerbus érit, nec indigna ílatui meo officia cenfebo, neque taediofa imperia fufpicabor. Hac conflanti refponfione Fratres aedificati, & fufceptus eít in médium Fratrum, ad ofculum pacis pro converfo. Volens autem experiri praefatus Prior Martinus obedientiam pariter, & humilitatem ipfius, injunxit ei officia Paítoris, ut pafceret gregenu nondum enim Fratres habuerunt grangiam (m), fed circa Monaíterium pecora eorum pafcebantur; quod quidem officium Athleta Chriíti Dionyfius momentanei honoris immemor, libens hanc obedientiam fufcepit, & fumma cum diligentia , ac indefeíTe complevit. Contigit demum, quod urfus quidam de latebra exiens, quaerens quem devoret, coepit terrere gregem, & inquietare : quod praedidtus Fráter Dionyfius graviter ferens D. Priori Martino intimavit; qui ei Spiritu fandto inítigante, tale aedit conülium: cum idem urfus reverfus íuerit, in virtute fandtae obedientiae ei praecipite, ut gregem pecorum finat in pace. Magna r<?s virtus obedientiae, & ítupenda! Urfus revertitur, gregem adit; Fráter Dionyfius coníilii Prioris memor, audadter accedit, urfo in virtute fandtae obedientiae mandat, ut gregem fuum permittat illaefum. Quid plura ? hoc audiens itat attonitus, abire non valens: quo vifo Fráter Dionyfius , abjedto procul timore, propius accedit uríum, quem cingulo ligát, ad Monaíterium ducit; & fit ex fera indomita agnus manfuetus: citantur Fratres, mirantur, laudant Deum in fandtis fuis. Quod quidem miraculum Fráter Dionyfius fandtitati Prioris; Prior vero humilitati, & obedientiae fuae adfcribebat Tandem urfus libere abire permittitur, & ne ad terminos Fratrum ultra veniat, prohibetur. Hoc miraculo Fráter Dionyfius animatus, cum eífet adhuc Novi(1) Dionyfius hic fűit Filius Comitis Bogomeri, filii Laurentii; Fráter vero Magiítri Joannis Leítoris Capituli Scepuíieníii.; Comitis Nicolai, quem Szmrecfanii; alterius Eogomeri, quem Baánii de Nádas; & Comitis Bodonis, quem Szentivánii, cifráé, amplaque in Lyptovia Üirpes authorem generis cient. fm,) Grangia vox peregrina idem valet, quod Latinis: Villa, pratdium rufticum.