Carolus Wagner: Analecta Scepusii sacrii et profani. Pars I. (Viennae, 1774.)

luferunt. Sed commune id fátum eft : Tartarorum rabies, quce in Hungáriám graviflima incubuit, perpauca autographa reliquit. Subjicio geminum indicem, Chronologicum alterum, alterum Onomafticum: ille uno velut obtutu pandit, quid? quove anno in Scepufio a&umfit ? hic voces peregrinas, barbaras, obfcuras explanat. Notae tamen & breviculoe fere funt, & rarae: nunquam arriferunt, quae non juíTse in Jibros veniunt Adjumento potiffímum erat, Academicus Wirceburgenfis, qui adventitiarum ejusmodi vocum fyllabum nuper pertexuit, & de plurium Authorum fenfu interpretationem fecit. (Jbi hunc confulere non licuit, quod fimilius veri apparebat: dixi: non ultra conje&uram quandoque emerfi; quod fi nec huic locus erat, malui rem omnino prsetermittere, quam incerta obtrudere. Gratus animus demum poftulat, ut eos, qui ifthuc fymbolas liberaliter contulerunt, quique de me, & meis conatibus quam optime funt meríti, referam. Sunt autem ex Ürdine facro: llluítriíTimus, & Reverendiffimus D. Jofephus Carolus Zbisko de Kis-Kolacfin Epifcopus Tinniniens. Prsepofitus S. Martini de Scepufio &c. ReverendiíTimus D. Joannes Feja de Nagy-Rakó, PraepofitusB. M. V. de Lypto, Le&or, & Canonicus collegiatae Ecclefise S. Martini de Scepufio &c. ReverendiíTimus D. Emericus Okolitfányi de eadern, Cuílos, & Canonicus ejusdem collegiat^e Ecclefiae S. Martini de Scepufio, hodie ad Metrop. Eccl. Strigon. Auguftae gratia translatus ** O R.P.