Az 1863-as kalocsai egyháztartományi zsinat iratai és határozatai

Index

— 148 — nisi meditationis subsidio ea, quae intellectus tenet, ad cordis et voluntatis usum deserviant. Rerum divinarum eo fit perfeetior cognitio, quo magis veritates fidei quotidianis vitae easibus applicantur. Meditationis subsidio Pastor animarum ea, quae in sermonibus sacris et catechesibus publice proponit, praevie digerit, instructioni a se propositae unctionem et claritatem coneiliat; quidquid vero sine praemissa meditatione dicitur, est tantum sonus, qui non de corde profectus, non penetrat corda sed aérem verberat. Per meditationis subsidium vita sacerdotalis quamdam coelestem suavitatem consequitur, et Sacerdos, qui in lege Domini meditanda est constans, in sanctissimis pastoralibus functionibus saporem coelestem invenit, Missae Sacrificium cum singulari animi solatio offert, infirmis salutari cum affectu providet, et poenitentibus unctione plenas adhortationes suggerit, invenitque semper modum quid cuique dicat, quaenam subsidia cuique commendet, et qualia remedia contra errorum vitia suggerat. Vei maximé Sanctissimi Missae Sacrificii dignitas exigit, ut Sacerdos ante celebrationem tanti operis de aeternis veritatibus cogitet. Sane qui ad hominum in dignitate positorum conspectum admittendi, sedulo ea recogitamus, quae nostram ad eos relationem decent : in procinctu ad Regem regum accedendi merito de ejusdem incompreliensibili celsitudine et de nostra vilitate quaepiam recogitabimus. Defectu meditationis desolatione desolata est terra, inquit Propheta, eo, quod non sit, qui recogitet corde. Si vero in omnibus operibus suis meminerit bomo novissimorum suorum, inquit Siracides, in aeternum non peccabit. Idcirco Dominus ipse solus ad mentalem orationem in desertum recesserat, ut suo sanctissimo exemplo nobis imitandi suggereret normám. Unde et Synodus Coloniensis confidenter ait : „Eos tantum et re et nomine Clericos reputamus, qui legem Dei diu noctuque meditantur ac vitám agunt Sacerdotio dignam." Quodipsum et experientia docet ;