Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1945

Index

— 1 — LITTERAE CIRCULARES AD VENERABILEM CLERUM ARCHIDIOECESIS COLOCENSIS ET BACSIENSIS ANNO 1945. DATAE. I. Nr. 144. Vota Archipraesulis in capite novi anni. Tristitia gravi repletum est cor nostrum ultimis hisce mensibus, dum intuemur c sedc nostra archiepiscopali calamitates et devastationcs, quas regio nostra fidelesque nostri bcllo furente ubique experiri debuerant. Testes oculares sumus diri spectaculi, quo durante mulli fideles et sacerdotes flebiles occumbunt, multi jacturam bonorum patiuntur, alii e patria abducti aut deportali viam incertam ingredi alii vero florem virginitatis aut castitatis inviti perdere coguntur, quorum sortem lacrimabilem — auxilio humano destituti — unice divinae misericordiae commendare possumus. Tantis in malis constiluti homines persaepe cum Job gementes suspirant: „Quia sagittae Domini in me sünt, quarum indignatio ebibit spiritum meum, terrores Domini militant coníra me." (Job 6, 4.) Revera manus Domini tetigit nos, partim ut nostram fldem nostramque in tentationibus perseverantiam tamquam aurum per ignem probaret, partim ut cor nostrum rigidum et impoenitens contereref propter peccata horrenda, quae tum in vita privata singulorum, tum in vita publica totius gentis observare, et deflere debuimus. Hanc persuasionem et nos firmiter tenere, eandemque aliis quoque ingerere debemus, ne fideles nostri caligine et nubibus tempestatis hujus obcoecati in profundum desperationis barathrum labantur et fide avita perdita laqueo infldelitaiis capiantur. Gravem nostram conditionem non inanibus querelis, nec desperatione immutare valemus, ideoque officii mei pastoralis esse puto, fratres er fideles dilecti, vos in spem erigere et ad fontem consolationis perducere, ad Cor scilicet Jesu, unde solatia et gratiae cunctis large scaturiunt, qui neglectis humanae sapientiae inanibus mediis, ad divinum Cor confugiunt, unicam spem in eo reponentes, qui tristes solari, labantes levare, desperantes coelesli consolatione reficere unice valebií. Nihil enim querimoniae, nec minus lacrimae, neque indignationes proderunt nobis, neque dies tentationis tali agendi ratione ullo modo abbreviare possumus, nisi confugiatnus ad Cor Jesu, quod diu noctuque cunclis patet tamquam salutis et consolationis unicum perfugium. Meminerint cuncti, qui nunc calamitatibus et aerumniis oppressi divinae providentiae dispositionem conviciis et querelis aggrediuntur, patientiam divinam generis humani peccatis exhaustam esse, nec murmurare nobis licere, si flageliis caedimur, qui Deum tot ac tantis flagitiis ad iracundiam provocavimus. Bene enim dicit S. Augustinus de imbecilliíate cordis humani: „In flageliis tuis inflrmitas nostra teritur et iniquitas non mutatur. Vita in dolore suspirat, et in opere non se emendat. Si ferias, clamamus ut parcas, si peperceris, iterum provocamus ut ferias." Revera confiteri debemus, nos reos esse mortis aeternae et poenis temporalibus pro peccatis nostris juste puniri. In rebus adversis constituti, studeamus cum Job mala patienter tolerare, ut digni inveniamur a Deo — finitis passionibus — pro tolerantia malorum pacem cordis et tranquillitatem publici ordinis recipere. Praebeamus insuper bonum exemplum peregrinis militibus, cum quibus conversari debemus, ut videntes nostram fidem, nostram fiduciam erga Deum, nostrum amorem erga proximos, nostram devotionem erga Deiparam Virginem, veritatis luce illustrentur et patrem coelestem cognoscere, amare et glorificare addiscant. Apprime enim dicit Scriptura: „Sic luceat lux vestra coram hominibus, ut videant opera vestra bona et glorificent patrem veslrum qui in coelis est." (Mt. 5, 16.) Hortamur denique vos, fratres et fideles dilecti, ut in tribulationibus vestris ad Cor Jesu confugiatis, Eique privatis precibus ac publicis devotionibus supplicetis, ut nostri misereri, diesque teníationis nostrae abbreviari dignetur. Faveat divinus Salvator nobis uberrimas gratias largiri, ut fidem servare valeamus et dies feliciores nobis post nubila illucescant. Colocae, die 30. Januarii 1945.