Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1942

Index

— 19 — 1942, ÉVI A KALOCSAI FŐEGYHÁZMEGYEI HIVATALOS KOZLEMENYEK. 7. szám. 2952. sz. Imahadjáral a békéérf. Alábbiakban egész terjedelmében közlöm Ő Szentsége XII. Pius pápa levelét a bíboros államtitkár úrhoz, melyben imahadjáratra hívja fel a hívek, főleg az ifjúság seregét a békéért: SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI PII DIVINA PROViDENTIA PAPAE XII. EPISTULA AD EMINENTISSIMUM P. D. ALOISIUM S. R. E. PRESB. CARD. MAGLIONE A PUBLICIS ECCLESIAE NEGOTIIS PUBLICAE SUPPLICATIONESINDICUNTÜR AD POPULORÜM PACEM CONCILIANDAM D1LECTO FILIO NOSTRO ALOISIO S. R. E. PRESB. CARD. MAGLIONE A PUBLICIS ECCLESIAE NEGOTIIS PIUS PP. XII. DILECTE FILI NOSTER, SALUTEM ET APOSTOLICAM BENED1CTIONEM Dum saeculum armorum vi cmneque genus opibus, quas ad bellandum invexit aetas, unice fretum suam viam insistit humano cruentatam sanguine, Nos, qui tantam dolemus hominum cladem factam, paternumque erga populos omnes gerimus animum, facere non possumus quin, dum aptiores rationes omnes experimur ac commendamus, quae ad veri nominis pacem fralernamque concordiam conciliandam valeant, ad novamque, reclo ordine christianisque principiis innixam, rerum compositionem redintegrandam, Deo poiissimum corfisi, ad eum supplices manus attollamus Noslras; et quotquot ubique terrarum habemus in Christo filios, eos etiam alque eliam ad pias fundendas preces adhortemur. Quemadmodum igitur superi oribus annis, ita in praesens, mense adventante Majo,, cupimus per te, qui tam prope in universa gubernanda Ecclesia Nobis assides, ad sacram precum contentionem invitare omnes, eosque nominatim, qui aetate innocentiaque florentes, ut Divino Redemptori, ita Nobis carissimi prae omnibus sunt. Et quandoquidem per Mariam sperare omnia licet, eam adeant omnes optamus proximo praesertim mense eidem peculiari modo dicato; edeant imprimis ad eius aras supplicantes, a suis ducti parentibus, pueri puellaeque, quorum candidae fidentesque preces Dei noslrumque omnium benignissimae Matri non acceptae esse non possunt. Ut norunt siquidem omnes, quemadmodum Christus Jesus universorum Rex est et Dominus dominantium (cfr. / Tim. VI, 15; Apoc. XVII, 14 — XIX, 16), cuius in manibus sunt positae singulorum civium populorumque sortes, ita alma eius Genetrix Maria „Regina mundi" a christifidelibus omnibus honoralur, ac tantam apud Deum obtinuit deprecatricem potentiam. Ac si primum mirabile signum, „in Cana Galileae" (Joan. II, 1—11) a Divino Redemptore patratum, supplicanti eius misericordiae debelur; si Unigenitus eius Filius, jam moriturus e cruce pendens, quod carissimum in terris adhuc ei supererat, id nobis reliquit, suam nempe Matrem nobis Malrem impertiens ; si denique per saeculorum decursum in quolibet vei publico, vei privato periculo ad eam precantes fidentesque majores nostri confugerunt, cur inquimus, in formidoloso, quo tam diu angimur, malorum diserimine nos noslraque omnia potenlissimae eius tutelae non concredamus ? Sicut omnia aelerno Dei nutui obediunt atque obtemperant, ita quodammodo asseverari potest Deiparae Virginis precibus Unigenae sui benignitatem semper respondere annuentem; tunc praesertim, cum eadem Beafa Virgo fruitur sempiterna in caelis beatitate, ac triumphali redimila corona angelorum est hominumque consulata Regina. At si tanta apud Deum potentia valet, non minőre erga nos pietate pollet, cum nostrum omnium sit amantissima Mater. Vivida igitur fide flagrantique amore eam adeant omnes ; ac non modo supplices preces deferant, sed pia etiam poenitentiae caritatisque opera, quibus divina justitia, tot tanlisque admissis violata, piacari queat. Facit nempe precatio — sapientissimi Decessoris Nostri Leonis XIII. verbis utimur — „ut animus sustentetur, instruatur ad fortia, ad divina conscendat; facit Daenitentia ut nobismet ipsis imperemus, corpori maximé, gravissimo, ex veteri noxa, rationis legisque evangelicae inimico. Quae virtutes, perspicuum est, aptissime inter se cohaerent, inter se adjuvant, eodeinque una conspirant, ut hominem, caelo natum, a rebus caducis abstrahant, evehantque propemodum ad caeleslem cum Deo consuetudinem". (Epist. Enc. „Oclobri mense", A. L. XI, p. 512)