Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1917

Index

— 138 — parte dioecesis censebunt expedire, saltem dominicis et solemnioribus diebus festis sacras Scripturas divinamque legem annuntient. Nullus autem saecularis sive reguláris, etiam in Ecclesiis suorum Ordinuin, contradicenteEpiscopo,praedicarepraesumat. Quod plane in novo ecclesiastico Codice confirmatur can. 1327. 1328. et 1337, 2. Cum igitur ad Episcopum loci Ordinarium praedicandi munas-praecipue spectet, cumque ad eumdern pertineat assumere ac deputare qui ipsum substituant proque ipso suppleant in hocgravissimo ministerio, etiam specifice in casu quo praedicationis impensae, aut ex iure aut ex consuetudine, ab aliis sint persolvendae; nullus nec valide nec licité eligere aut advocare concionatorem quempiam etiam pro ecclesia propria; nullusque de clero sive saeculari sive regulari, huiusmodi invitationem licité acceptare poterit, nisi intra limites ac modos in sequentibus articulis statutos. 3. Parochi, vi missionis habitae in eorum electione, sicut ad confessiones excipiendas habilitantur, ita etiam íácultate concionandi gaudent, salva quidem lege residentiae salvisque conditionibus ceteris, quas Ordinarius necessario vei utiliter apponendas censuerit. Idem de Canonico Theologo dicendum quoad lectiones Scripturae sacrae. 4. In reliquis casibus universis, ad praedicandum populo fidelium in publicis templis vei oratoriis, etiam regularium, et a sacerdotibus etiam regularibus, necesse est ut facultas obtineatur ab ördinario dioecesis. 5. Huiusmodi facultas, ad normám eorum quae in Codice praescribuntur can. 1341, § 1 et 2, petenda est: a) a prima Capituli dignitate, audito tarnen Capitulo, pro praedicationibus, quae ex lege vei voluntate Capituli flant in ecclesia propria; b) a Superiore regulari, servatis respectivi Ordinis vei Congregationis regulis, pro ecclesiis religionum clericalium; c) a parocho pro ecclesia parochiali aliisque ecclesiis ab ea dependentibus; d) et si agatur de parocho ecclesiae spectantis ad Capitulum vei ad Ordinem religiosum, ab eodem parocho pro concionibus, quae ab ipso pendent, secluso Capituli vei religionis interventu; e) a sacerdote primicerio' vei capellano confraternitatis cuiuslibet pro ecclesia propria ; f) a sacerdote ecclesiae reclore, quique sacras ibidem functiones de iure peragit, pro omnibus ecclesiis aliarum corporationum moralium non clericalium, aut religionum laicalium, monialium, privatorum. 6. Ad tramitem decisionum S. C. Concilii in Sutrina, 8 maii 1688, et in Ripana, 21 maii 1707, qui praedictam facultatem postulat, debet tantum concionatoris nomen proponere, idque subordinate ad beneplacitum Ordinarii, qui solus uti potest verbis eligimus et deputamus ad postulationem N. N., etc. 7. Postulatio ad obtinendum concionatorem aliquem facienda est tempore utili et opportuno, ut Ordinarius commode queat informationes necessarias de eiusdem persona habere (Codic., can. 1341, § 2): hoc autem tempus, generatim loquendo, haud erit inferius duobus mensibus, uti iam statuit S. C. Concilii in Theanen., 19 április 1728 et 30 április 1729; salva tamen Episcopis facultate tempus aliud statuendi etiam brevius pro genere et gravitate praedicationis et pro qualitate concionatoris, dioecesani vei extradioecesani. 8. Quicumque, obligatione petendi facultatem posthabita, sacerdotem quempiam ad concionandum invitaverit; itemque sacerdos quilibet, qui tali modo invitatus scienter acceptarit et concionatus fuerit, puniendi