Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1909

Index

— 48 — Quapropter de mandato SSmi quaestione semel et iterum in hac S. Congregatione examinata, tandem die 15. Septembris 1906. Emi Patres censuerunt, permitti posse, si Sanctitas Sua id probaverit, ut praefatae litterae, quibus laici a propria dioecesi dimittuntur, ab Ordinariis concedantur, earum vi extradioecesanus fieri proprius valeat Episcopi benevoli receptoris, et hoc titulo ad clericalem tonsuram et ad ss. Ordines ab eo promoveri; dummodo tamen, 1-o dimissio ab Episcopo proprio ex j usta causa, in scriptis et pro determinata dioecesi concedatur. 2-o Acceptatio ne fiat nisi servatis regulis quae pro clericis incardinandis statutae sunt, et superius sub nura. II., III., IV. et V. recensentur; et servato quoque decreto „Vetuit" diei 22. Decembris 1905.* quoad alumnos a Seminariis dimissos. 3-o Sed juramentum ad tramitem Constitutionis „Speculatores" requisitum, praestandum esse ante clericalem tonsuram. Verum cum obligatio permanendi in dioecesi non propria, eique in perpetuum serviendi, ante majorem aetatem non sine difficultatibus et periculis suscipi possit, cavendum esse ab Episcopis ne ad clericalem \ tonsuram admittant qui aetate major non sit. Facta autem de his omnibus relatione SSmo D. N. Pio Papae X. ab infrascripto Secretario in audientia diei 16. Septembris 1906. Sanctitas Sua deliberationem Em. Patrum probavit et confirmavit, mandavitque ut evulgaretur per litteras S. C. Concilii, ut omnibus ad quos spectat lex et regula esset, contrariis quibuslibet minimé obstantibus. Dátum Romae, die 24. mensis Novembris 1906. f Vincentius Card. Episc. Praenestinus, Praefectus. C. De Lai, Secretarius. Quum autem in Hungaria ab immemoriali tempore mos invaluisset, ut sive * Litt. Circ. 1906. pag. 69. natos sive domicialiatos in alia Hungáriáé dioecesi quivis Episcopus possit in alumnorum suorum numerum recipere, et non impetrata proprii Episcopi facultate, nec postulatis litteris testimonialibus etiam ordinare, quia laici per ipsam receptionem in Seminarium alicujus Episcopi non proprii in ejusdem dioecesim incardinari existimabantur: Sua Eminentia Cardinalis-Primas Hungáriáé, nomine Episcoporum Hungáriáé supplex adibat Suam Sanctitatem, ut consuetudinem hanc in Hungaria ab immemoriali tempore introductam permittere, aut tamquam privilégium apostolicum dioecesibus Hungáriáé concedere dignaretur. S. Congregatio 18. Junii 1907. ad has Episcoporum Hungáriáé preces hoc dedit responsum: „Quo vero ad incardinationem eadem S. Congregatio censuit permitti posse probante SSmo Dno Nostro, ut admissio laici extradioecesani in Seminario, dummodo fiat praeviis testimonialibus litteris Episcopi proprii, haberi possit et aequiparari incardinationis decreto, si tamen omnes Hungáriáé Episcopi in hoc conveniant, idque in dioecesanis statutis referant, adeo ut nullus in posterum dubitandi ambitus detur." Ad quaestionem autem a Sua Eminentia Cardinale-Primate Hungáriáé propositam, num facultas incardinandi laicos extradioecesanos per ipsam admissionem ad Seminarium intelligenda sit etiam quoad S. Ordinationem, aut tantum quoad admissionem ad Seminarium, eadem S. Congr. die 4-a Novembris 1908. respondit: „Affirmative ad 1-am partém, Negatíve ad 2-am." Indulto apostolico de dato 18. Junii 1907. episcopi Hungáriáé usi in conferentiis suis episcopalibus die 30. Januarii 1909. celebratis conventionem inierunt et conventionem hanc inter statuta dioecesana referendam esse declararunt.