Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1908

Index

IV. Nr. 269. Epistola Card. Status secret. ad Archiepiscopum nomine Pontificis data. Nr. 341. De recursibus dispensationalibus rite exarandis. Illme et Rssme Domine. Oum humanis litteris die VI. hujus mensis ad me datis tum epistolam accepi Beatissimo Patri inscriptam, tum vero summám, quam ipse pro tribus partibus, clerus vero populusque tuus pro reliqua quarta parte Sanctitati Suae obsequii ergo, offerebatis. Utrumque tradere in manus Pontificis Summi non praetermisi; ob eamque rem, Sanctitatis Suae nomine et jussu, plurimas propero persolvere gratias, tibi in primis, ac deinde oblatoribus singulis; illud praeterea libenter addo te et fideles, quos nunc nominavi, Sanctissimum Patrem, memoris animi caussa, Benedictione Apostolica esse prosequutum. Ad haec jucunda exstitere Beatissimo Patri gratulationis sensa, quae ipse promebas sive ob condemnatos recens errores, sive ob initum íeliciter annum Jubilaei Sacerdotalis. De hujusmodi etiam obsequio Sanctitas Sua gratiam habét, teque ac fideles laudat, quod vestram cum Romana Sede conjunctionem opportunissimis aperiendam módis curetis. Occasione usus meam erga te existimationem profiteor, qua sum Amplitudini Tuae, Romae, die 13. Januarii a. 1908. Addictissimus R. Card. Merry del Val. Coloczae, die 20. Januarii 1908. Litteris circularibus a. 1903. (pag. 97.) sub nro 5307. satis cautum est, ut pro dispensationibus matrimoniaiibus impetrandis haud rite compositi libelli non exhibeantur. Nihilominus identidem evenit, ut pro supplendis defectibus recursuum, ulterioribus sciscitationibus — officio dioecesano haud minus quam parochiali molestis — LITT. CIRC. 1908. opus sit. Itaque e re fore duxi ejusmodi defectus heic publice pertractare. 1. Causas canonicas parochus ipse clare exponere debet, nec factis quibusdam dubiis allusionibus rem opinioni seu suspicioni Ordinarii relinquere. Quodsi quam causam canonicam certo affirmare ipse parochus non audet, sed illám per ambages quodammodo indigitat: quo jure expectet, ut in tali casu Ordinarius, qui in impedimentis dirimentibus absque sufficienti causa canonica valide dispensare non potest (vide litt. circ. praefatas, nro 6.), conscientiam dispensatione invalidá oneret ? Exemplis quibusdam rem illustrabo. Quidam in impedimento affinitatis dispensationem petens hanc causam adtulit: „In foro civili — inquit — hoc non est impedimentum." Equidem optime scio rem ita esse; patet tamen, quod hoc dixisse nequaquam sufíiciat; neque enim ex his verbis scire, sed solummodo suspicari potest Ordinarius, periculum adesse matrimonii mere civilis; atqui Ordinarius non ominari sed scire debet causam; ergo ipse parochus dicere debuisset in casu, utrum ideo quod aflinitas in foro civili impedimentum non constituit, oratores saltem probabiliter (non tantum de mera possibilitate aut verosimilitudine, sed de morali certitudine aut saltem probabilitate hic agitur) matrimonium mere civile contracturi sint, nisi ab ecclesia dispensentur. Aliud exemplum. Petitur dispensatio in secundo aequali consanguinitatis gradu et pro causa dispensandi adfertur hoc: „Oratores jam in foro civili pro obtinenda simili dispensatione omnem lapidem moverunt." At nec haec ita simpliciter dicta sufficiunt. Parochus quidem putaverit Ordi-