Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1907

Index

— 2 — sumus. Det Dominus, ut hoc gaudium prudenti nostro fideliumque nostrorum concursu plénum et stabilé reddatur. Praecipuam tamen gaudendi materiam ex ipso sacri ministerii mei campo et ex familiari, quod Vobiscum fidelibusque Vestris habui commercio hauriebam. Prima certe et haud minima laetandi causa fűit sincera illa et vere filialis dilectio, qua rae Venerabiles Fratres et Filii Dilectissimi inde ab exordio muneris mei archiepiscopalis excepistis et prosequi pergitis, quaeque validissimum fructuosae villicationis Vestrae et proficuae pastoralis sollicitudinis meae pignus constituit; quum nil adeo operantium diligentiam incitet et custodis providentiam acuat, quam mutuus, quo in invicem feruntur, amor et reciproca fiducia. Maximo porro solatio mihi erat alacris illa promtitudo, qua plurimi Vestrum paternae meae admonitioni, sacra exercitia suadenti, satisfacere studuerunt, quorumve numerum sequentibus annis continuo auctum iri cum fiducia spero. Aliud non minus gaudendi argumentum erat indefessus ille labor et vere pastoralis zelus, quem apud plurimos Vestrum observavi, cujusve pulcherrima specimina tunc potissimum expertus sum, dum pastoralis visitationis obeundae et confirmationis sacramenti administrandi causa ipsum laboris Vestri campum adire et maturos ejusdem fructus degustare potui. Magnó cum gaudio vidi piarum sodalitatum et salubrium coetuum institutum Vestra industria et solertia ubique fere in dies majora capere incrementa. Laetus etiam comperi in pluribus locis sacras missiones cum ingenti animarum lucro institutas fuisse, et ab haud paucis parochis talium institutionem magnó cum zelo praeparari. Det Deus, ut saluberrimi hujusce salutis animarum promovendae remedii cuncti fidelium coetus per totam, qua late patet, archidioecesim nostram quantocyus participes efficiantur. Porro dicere vix possum, quanto solatio fidelium Vestrorum, praesulem suum salutantium caritas et ad sacra celebranda confluentium pietas et devotio paternum cor meum affecerint. Quod vero supremum mihi gaudium parabat, illud erat, quod utriusque sexus juventutem ad suscipiendum salutare confirmationis sacramentum Vestra industria rite praeparatam, rudimentis fidei sufficienter instructam, bonos móres et ad modestiae christianae leges compositos prae se ferentem passim invenerim. Dum pro hisce omnibus reliquisque gratiis et favoribus a coelesti Numine labente anno praeterito divinae Majestati infinita laudum praeconia persolvo; Vobis vero Venerabiles Fratres et Filii dilectissimi pro Vestra charitate cunctisque laboribus et studiis ad Dei glóriám et animarum immortalium salutem pio zelo impensis, sinceras ex paterni cordis penetralibus gratias ago: ex eodem fonté depromptas preces et obtestationes ad Vos omnes dirigo, ut amorem et curam populi fidelis pastorali sollicitudini Vestrae commissi, praesertim autem juventutis tum scholasticae, tum adultioris inter praecipuas sanctissimi muneris Vestri partes numeretis; nullisque laboribus et fatigiis parcatis, ut gravissimae obligationi Vosmet populo duces spirituales praebendi quam perfectissime satisfaciatis. Quod quidem eo promtius et alacrius nobis exequendum erit, quoniam praeter faustos hujus anni eventus superius recensitos, non defuerunt etiam res et casus satis funesti, qui nobis tristitiam et graves curas ingerunt et nos ad praecavenda, quantum ope divina possumus, imminentia mala gravissime admonent. Inter haec vero summo certe dolore nos afficit tristissimus ecclesiae in Gallia status, ubi — ut verbis ipsius sanctissimi Patris Nostri utar, — „injustae legis conditores instrumentum sibi comparasse non tam ad separandam a Republica Ecclesiam, quam ad opprimendam videntur."