Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1895
Index
nostra aetate liio abusus invalescere et eo gravior fieri visus est, quo magis in pluribus dioecesibus sacerdotum imminutus est numerus: et idcirco ab Ordinariis non semel postulationes exbibitae sunt ut eiclem prospiceretur. Profecto tűni ex veteri Ecclesiae diseiplina, tum praesertim ex praescriptionibus S. Conc. Trid. cap. 2. sess. 21. et cap. 16. sess. 2:3. De reform, ac subsequentibus S. C-ongregationis resolutionibus liquet, non deesse Episcopis juris remedia, quibus banc clericorum lioentiam ooeroeant. Ob suarum enim ecplesiarum necessitatem Ordinariis perspicue ius est interdicendi, ne sacerdotes, quamvis ad patriinonii titulum ordinati propriam dioecesiin deserant, eosque revooandi quamvis alibi, et adeo etiani in Urbe, per apostolicas litteras residentiale beneíicium assequutos, si citra Ordinarii beneplacitum discesserint, eisque praebeatur unde honeste in sua dioeoesi vivere possint. Hoc constanti diseiplina retinuit S. Congregatio uti inter alia luculenter patet ex resolutione in causaReatina diei 2(1 Ianuarii 1833. Quapropter praedictis Episcoporum postulationibus S. Oongregationis iudicio nuperrime subiectis, Emmi Patres responderunt, satis provisum per superius memoratas sacrorum canonum dispositiones. Nihilominus oum plures Episcopi. praesertim e proximis Urbi regionibus. etiam in unum collecti, postulationibus alias oblatis institerint. et impense a Summo Pontiflce efflagitaverint, ut aliquid hac in re peculiariter decerneretur, quo efficacius huic ecclesiasticae disciplinae perturbationi occurri posset, SSmus Dnus Noster Leo PP. XIII., omnibns mature perpensis, et iuxta ea quae alias per Emmum Urbis Vicarium edi iusserat. haec quae sequuntur per Sacram Concilii Oongregationem praeseripsit ae statuit: 1. Clerici et sacerdotes saeculares alienae dioecesis aut etiam regulares extra claustra degentes nequibunt in posterum stabilé domicilium in Urbe statuere absque expressa venia Sumrni Pontiíicis per Officium S. Oongregationis Concilii impetranda. 2. Qui vero in praesens Romae degunt, si nullo benefleii aut ofticii titulo ad residendum adstricti sunt, nec per diuturnam commorationern et tacitam aut expressam suorum Episcoporum licentiam domicilium Romae acquisierint. post mensem a die huius decreti elapsum ad suam dioecesiin redire debebunt. 3. Nullus ex clericis et sacerdotibus alienae dioecesis ad ecclesiasticum officium, quodcumque sit, aut ad aliud munus quod residentiam in Urbe requirat, eligi a quoquam in posterum poterit nisi praeter testimoniales commendatitias sui Episcopi litteras exhibeat quoque veniam a Summo Pontifice iam obtentam Romae manendi: itemque nemini beneíicium conferetur, si assensuin Ordinarii sui ad hoc non obtinuerit: atque aliter facta benefleii collatio nulla et irrita erit. 4. Qui ad litterarum scientiarumque studiis operám dandam vei ad honesta negotia peragenda, vei ex alia iusta causa in Urbe cum Ordinarii licentia versantur, statim ac temporaria huiusmodi causa cessaverit. vei a proprio Episcopo revocentur, ad propriam dioecesim redire debebunt, exclusa omni futili excusatione. ac praesertim, ob peculiarem dioecesium bis temporibus conditionem, nullatenus eisdem suffragante exceptione, sive ex susceptis studiis sive ex praetensa tenuitate sustentationis ab Episcopo oblatae desuinpta: quod si durante hac eorum commoratione in í rbe, sese. uti decet. non gesserint. per Vicariatum Urbis propriis Ordinariis denunciabuntur, et ab 1 "rbe discedere cogentur. •5. Quicumque denique, quolibet modo. praesentibus dispositionibus se non confor3 Í :
