Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1861

Index

extolli, cum Eadem Sanctissima Virgo iisdem verbis et Mater Dei, et fidelium praecipua Patrona sistatur. b.) Versus 48, et 49 e capite II. Evangelii S. Lucae, de quorum porro sensu quaeritur sic sonant : „Et videntes admirati sunt. Et dicit mater eius ad illum : Fili quid fecisti nobis sic.? Ecce páter tuus et ego dolentes quaerebamus te. Et ait ad illos : Quid est quod me quaerebatis? nesciebatis, quia in his, quae Patris mei sunt, oportet me esse?" — Ad genuinum sensum verborum istorum eruendum, iuvabit ad totius capitis tenorem reflectere. Describitur vero in hoc secundo, Evangelii secundum S. Lucám capite, primo quidem nativitas Christi; a y. 8. narratur, quomodo Angelus nuntiaverit pastoribus Nativitatem Chtisti, et quomodo Pastores ad Christum parvulum advenerint: a Y. 21. describitur circumcisio; dein Christi in teniplo praesentatio, Virginis purificatio, Simeonis et Annae encomia, et oracula de Christo, a fi. tandem 41 usque finem, Christi duodennis inventio in templo. — Occasione huius inventionis prolata sunt verba illa, de quorum sensu quaeritur. Mater videlicet dolore pressa, cum filium in templo reperit, materna pietate filium alloquitur: Quid fecisti nobis sic. Páter tuus et ego dolentes quaerebamus Te!— Puer vero ait: Quid est, quod me quaerabitis? quia in his quae patris mei sunt oportet me esse! — Putat S. Ambrosius, quod his verbis omnino insit, aliqua saltem, positae per Matrem quaestionis, indirecta reprehensio — potius, quod sit interrogatio acrior, reprehensioni similis, quo per eam divinus ille puer parentes suos doceat, et ad res suas discendum acrius incitet, prout solent magistri discipulos acrioribus verbis ad stúdium et diligentiam exstimulare. His igitur verbis Christus Dominus consolatur, se excusat, suumque factum defendit, quasi diceret : ') ,Necesse non fűit ut me quaereretis, quia potuissetis cogitare, quod negotia salutis mundi, ad quae curanda a patre coelesti missus sum inchoaverim tractare. Nec enim putare debetis, quod semper vobiscum sim mansurus, sed aliquando ad salutis negotium, vobis relictis abibo, sicut nunc a vobis abire coepi. Quod autem vobis insciis abierim, hoc—studio feci, quo 6Íc vos doceam in negotiis salvationis me non pendere a vobis, sed a Patre coelesti, et ex illius voluntate et consilio, non ex vestro eadem tractare debere. E^o er^o vobis non dedi causam dolo' O ö ris, sed illám vobis partim amor erga me, partim ignorantia mysterii iam dicti vobis ministravit : ignorabatis enim me in patris negotiis occupari, quamvis enim vobis merito in mentem id venire debuisset tamen tener vester im me amor fecit ne veniret et cogitationem hanc divertit.' — Quam exponendi rationem, sensumque verborum allatorum plenius assequi volenti iuvat refiectere : in Christo Domino, velut Deo-homine triplices actiones esse distingvendas : divinas, mere humanas, et divino-hamanas. Divinae Ilii qua Deo, filio Patris aeterni unigenito competunt, uti creare, gubernare, Spititum Sanctum spirare. Humanae eum ut mere hominem attinent, uti laborare, fatigari, dormire. Divino-humanae, alias Deiviriles, vei Theandricae Illius, partim qua Dei, partim qua hominis sunt opera, uti : docere, discipulos convocare, Apostolos creare. In ') Secundum mentem Cornelii a Lapide. in hunc locum.