Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1859
Index
40 dierum iejunio solitudinem iunxerat, in qua eum orasse et meditationi coelesti vacasse pláne non est dubium. — Hinc et Apostoli virtutem supervenientis Spiritus Sancti in sacris exercitiis acceperant. — Unde et Ecclesia constituit, ut omnes ad maiores ordines promovendi 10 dierum sacro exercitio vacent. *) — Quapropter non modo ordines religiosorum probantur in suis statutis, quae sacra exercitia quotannis renovanda exigunt, sed et clerus saecularis piam hanc praxim per omnes catholici orbis provincias continuo tenuit, et tenet. Impedimenta, quae per pseudo-rationalismum, et josephinismum suscitata erant, vera philosophia, et christiana politia pridem iam concoxit. Ut adeo, magnó eum profanae et sacrae reipublicae ac infinito animarum commodo, eadem sacra exercitia in cultissimis Europae regnis ita usu invaluerint, ut statuta dioecesana existant, quae omni saltem biennio singulum sacerdotem ad sacram solitudinem inviant, et sacerdotum zelus exinde concludatur, prout quis huic postulato sacerdotalis indigentiae subvenit. II. Dum de sacrorum exercitiorum fructu quaeritur, quaestio haec duo momenta in se continet ; an sacra exercitia per se considerata sint capacia ad fructus ferendos; item quales isti fructus in specie existant? Utriusque quaestionis solutio, in specialibus casibus ab individuis pendet. Ubi enim voluntas et intellectus individui , prout in sacris exercitiis cooperari debet — Deus non sine subiecto agit, et libertatis merito non privát. In solutione proinde utriusque quaestionis subintelligi debet, quod individuális dispositio obices non ponat. Posito enim eo, quod ab individuo sancta adferatur intentio; quod silentium sub sacris exercitiis opportune servetur; quod ordo diurnus exacte observetur; quod adhibeatur seria facultatum animae applicatio; quod diligens examen cordis instituatur: quod divinae gratiae solers fiat usus — nec est dubium, quod sacra exercitia in se considerata 1. quideru in genere optimos fructus proferre valeant. Hoc probat a) Natúr a Solitudinis, quae peculiarem habét in hominem influxum. Quae anima in tumultu rerum mundanarum nec advertit, ea in sacra solitudine clare percipit. Cum tenebrae, vei nebulae horizontem tegunt, obiectorum maximorum formás vix acutissimi oculi conspiciunt, ubi aurora succedit, objecta se conspicienda exhibent, et plena succedente luce singulae partes obiectorum patent. Pariter nubes dissipationum saepe gravissimorum reatuum intuitum arcent; loquente vero in solitudine Domino etiam pulveres cognoscuntur, quibus cor infectum cernitur. Magnae memoriae viri in solitudine (saepe nec sacra, sed saltem naturali) agnoverant in se defectus, quos postmodum utili poenitentia compensabant. Carceres ex hoc obtutu aliquando tuendum, et fovendum, atque ad salutarem constantiam retinendam conferant spiritualia exercitia, innumeris idcirco per romanos Pontifices, Praedecessores nostros ditata indulgentiis, quisque Vestrum optirae nőseit." — Et continuat: „Ubi Sacerdotes, quavis humanarum rerum cura abiecta, orania sua facta, diéta, cogitata coram Deo quam diligentissime reputantes, et annos aeternos assidua meditatione habentes in mente, ac maxima beneficia sibi a Deo collata recolentes, studeant contractas de mundano pulvere sordes abluere, et resuscitare gratiam, quae ipsis data est per impositionein manuum, et exspoliantes veterem hominem cum actibus suis nóvum induant, qui creatus est in iustitia, et sanctitate." *) Innocentius XI. per sacram Congregationem episcoporum, et regularium 9. Oct. 1682 mandavit, ut singuli qui maiores ordines suscepturi sunt per decem continuos dies spiritualibus exercitiis vacent. Hoc confirmavit Clemens XI. anno 1710. — Synodus Novariensis merito hortatur, ut qui in Minoribus sunt ordinandi, id etiam agant saltem per triduum. Conf. Scavini Th. Mor. III. pag. 360.
