Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1858

Index

dccisionem semper a docente Ecclesia expectarunt; facta autem simili quaestionum fidei decisione , ita in sententiam Ecclesiae abierunt, ut haereticornm instar haberent cunctos illos, qui simili decisioni contrariarentur. Lutherus ipse ad universalem Ecclesiam appellavit, et nonnisi tunc ejus infallibilitatem inpugnare coepit, dum vidisset, judicium Ecclesiae sibi haud fore favorabile, manifesto argumento : Lutherum ipsum initio suae reformationis de infallibilitate Ecclesiae convictum fuisse. At si Christi visibilis Ecclesia indefectibilis et ex hinc infallibilis quoque est, tunc notae verae Ecclesiae in Symbolo Nicaeno-Constantinopolitano expressae, huic necessario convenire debent. Hoc enim in casu deíicere illa non potest ab unitate fidei, ab unitate regiminis; praeterea vero debet esse Apostolica tum ratione suae originis, tum item etiam doctrinae; dein sancta, quia veritas sola sanctificat, et Sanctum veneratur pro auctore suo; denique etiam catholica, utpote quae omni tempore viguit et viget, doctrinamque universam Christi et Apostolorum tenet. Unde nec mirum, quod usque tempóra infaustae seculi XYI-i Eeformationis nullus inventus sit, qui notas has non visibili Ecclesiae Christi convenire asseruisset, sed duntaxat invisibili. Commentum hoc recentissimum est, et ideo ab omni veritati alienum. Haec paucis adtigisse sufficiat. Ipsa haec satis demonstrant, quid tenendum sit de opinionibus Lutheri et eius asseclarum superius recensitis. Nullum habent hae fundamentum in veritate Evangelica, nullum in fide communi Christianorum; nec alio fine sunt excogitatae, quam ut Reformatores sui nunquam satis deplorandi schismatis aliquod invenirent repagulum. Aequiores protestantes id ultro agnoscunt, quin saepe etiam nolentes fatentur. Agnoscamus itaque et nos, et fide inconcussa adhaereamus huic Sanctae Ecclesiae, perbene scientes , hanc solam esse Magistram veritatis, hanc portum salutis, hanc illám Ecclesiam, quam Dominus supra firmám Petrám fundavit, contra quam nec portae inferi praevalere poterunt. Ter felices, quod in ea nati simus, feliciores sane, si doctrinam leges et statuta eius observaverimus. —— II. Qui sunt libri deutero-canonici n. t.? Habent ne eamdem cum libris ss. proto-canonicis auctoritatem? Quae sunt causae, quod statim ab initio unanimi consensu ceu dirini recepti non fuerint? A)Si nomine librorum deutero-canonicorum tales intelligerentur libri, qui non statim a sua origine, sed tardius et quasi secundo fuissent ab Ecclesia in Canonem recepti : tunc libri deutero-canonici nulli dantur; omnes enim inde a sua origine aderant in Canone Ecclesiae , ut ex infra dicendis patebit. Si autem sub deutero-canonicis libris intelliguntur illi, qui — utut per Ecclesiam pro canonicis habiti — aliquamdiu per nonnullos erant controversi : hoc sensu deutero-