A Győri Püspökség Körlevelei, 1915
Tartalomjegyzék
10 nerabilum Fratrum nostrorum et filiorum ollarissimorum ac populi fidelis, quorum Dei miseratione ac apostolicae sedis gratia praesul ac pater nominamur et sumus, verum etiam multorum ex Dioecesi derelicta, quos inter et nos per decennia firmatum vinculum mutuum charitatis, soluto vinculo juris non dissolvetur in aeternum; cumprimis in instituto S. Vincentii cordi nostro inseparabiliter connexo, pro pretiosissima haereditate accepto ab ipso fundatore piae memoriae Joanne Nogáll. episcopo consecrato Pergamensi, praeposito et canonico Magno-Varadinensi lat. rit., eximio cultore S. Vincentii de Paul, paupere pauperum, magno filio hujus civitatis Jaurini, secundum generationem! spiritualem patre nostro amantissimo. Et quid dicam de auxilio, pro quo ipsa ecclesia pontificem presbyteros ordinantem sic ad Deum omnipotentem so- lemniter orare iubet: »Infirmitati quoque nostrae, Domine quaesumus, haec adjumenta largire, qui quanto fragiliores sumus, tanto his pluribus indigemus... sint providi cooperatores ordinis nostri."1 Vos estis haec adjumenta: duce illustrissimo et maxime digno praeposito majore Venerabile Capitulum Cathcdrale, antiquitate non minus, quam eruditionis in scientiis sacris profanisque fama et zelo ac prudentia pastorali, nec non rerum gestarum conspicuum, cujus membra »<?a morum integritate pollent, ut merito ecclesiae senatus dici possit.«2 Vos estis Venerabiles Fratres Canonici Collegiales, ad decorem cultus publici in ecclesia Soproniensi celebrandi destinati, atque in diversis officiis eximie laborantes. Vos estis totus Clerus saecularis ac regularis, curae animarum, excolendae iuventutis, praeprimis educationi tenellae « Pontific. Rom. — * Trid. Sess. XXV. c. 12- de ref. vineae Dominicae plantationis, diversis- que officiis proficuis sedulo ac tanta alacritate incumbentes, ut praedecessores magni nominis nostri testimonia praeclara aestimii el immortalis amoris nobis exhii- buerint scripto verbotenusque de Vobis. Ea propter adeoque magna cum fiducia et consolatione dicere valemus cum apostolo: »Quae est enim nostra spes aut gaudium aut corona gloriae? Nonne vos ante Dominum nostrum Jesum Christum estis in adventu ejus? Vos enim estis gloria nostra et gaudium a1 Ideo »gralias agimus Deo semper pro omnibus vobis memoriam Vestri facientes in orationibus nostris, Sine intermissione memores operis fidei vestrae et laboris et caritatis et sustinentiae spei Domini nostri Jesu Christi ante Deum et Patrem noslrum.«.2 »Unum tamen est — dicimus in huius exitu allocutionis cum summo Pontifice — quod praeteriri silentio non debet: quotquot enim sunt sacerdotes, omnes uti filios nobis peditus dilectos volumus admonitos, quam plane opus sit, cum ad propriam ipsorum salutem, tum ad sacri ministerii fructum, eos quidem suo quemque episcopo coni unctissimos esse atque obsequentissi- mos«... idque propterea quia »ecclesia est plebs sacerdoti adiuncta et pastori suo grex adhaerens« (S. Cypr. ep. 66.) ex quo. sequitur, cum Ecclesia non esse, qui cum episcopo non sit.«.3 Et nunc, antequam sermonem nostrum ad finem perducamus, liceat nobis solem nem depromere declarationem fidelitatis nostrae erga ecclesiam aeque ac patriam, in se complectentem juxta constitutionem millennarem et regem apostoli- cum augustissimum, et quidem verbis 1 I. Thess. 2, 19—20. - * I. Thess. 1, 2-1. - * Encycl, I.
