A Győri Püspökség Körlevelei, 1882
Tartalomjegyzék
2 luget omnis Ecclesia, lachrymis implentur oculi nostri, et renovato dolore etiam nunc toti in funere sumus. Nec tamen optamus, ut tellus sub pedibus, o feroces, dehiscat vestris, ruptoque hiatu vos furiarum jungat societati; neque desideramus, ut manus, quae parricidali flagitio in exuvias patris grassari ausae sunt, exarescant: verum oramus Dominum, ut temerarii compungantur in poenitentiam et manus infaustae eleventur ad petendam veniam a Deo, a Deo inquam, ut justus ille judex ultionis donum faciat remissionis vere poenitentibus et scelera deflentibus ante diem rationis. His, quae impie acta sunt, non obstantibus, Pater ille aetate et gloria mirabilis, ut sperare licet, haud secus, ac de Jeremia legimus,3) etiam nunc est amator fratrum et nationis suae, et multum orat etiam nunc pro populo et universa sancta civitate. Sed haec hactenus. Si oculis nostris praesentem Sacrae hujus Sedis statum examinamus, angor invadit animum nostrum. Notum quippe est omnibus, quibusnam artibus sit ad egestatem redacta Cathedra S. Petri. Nefarii malorum, quibus Ecclesia in Italia adfli- gitur, auctores novum juris statuerunt principium, quo asseri videtur, solum jam desiderium potiundi aliqua re aspirantibus ad eam jus dare eam etiam occupandi. Principium hoc, ratione occupandarum provinciarum ab Italis inhabitatarum aspiranti ad has nationi publicatum, omnem rei alienae, dummodo illa adpetatur, rapinam justificare audet. Hoc principio concitati et aliorum suppetiis fortes everterunt regna, occuparunt principatus et legitimarum dynastiarum regnantium membra in exilium coegerunt ; imo in suam potestatem redegerunt ipsum Patrimonium S. Petri, quod pietas majorum pro utilitate, imo pro necessitate libere et independenter exerA cendae administrationis ecclesiasticae Sacrae Sedi dedit et donavit. Eo porro processit audacia eorum, ut tormentis bellicis Urbis moenia perfringerent, eique, ncc ipsa Basilica S. Petri excepta, dominarentur, et ut malitiam nova malitia cumularent, omnibus haeresibus in Sanctam Urbem latissimam portam aperirent. Haec inter adjuncta admirabilis dynastia S. Petri, quae omnium dynastiarum hodie florentium incunabula vidit, omnibusque et dignitate et antiquitate praeferri meruit, hodie quoad temporalia ad solas Vaticanas aedes est restricta, et omnibus opibus spoliata fidelium charitativis donis sustentatur. Deus ipse novit, an nunc jam finis positus sit aquis, ut non procedant ulterius et hic confringant tumentes fluctus suos; an, qui occuparunt Urbem, non nitantur occupare etiam aedem Vaticanam ; an non mala intentent ipsi adeo vitae Sanctissimi Patris nostri ! Circumdederunt eum undique et non est, qui adjuvaret : respiciens erat ad adjutorium hominum, et non erat. Invocavit itaque Dominum, ut non derelinquat eum in die tribulationis suae et in tempore superborum sine adjutorio.4) Novimus equidem Dominum prope esse iis, qui tribulato sunt corde: ast aeque constat, inscrutabilia esse judicia ejus ; ideo anxiatus est super nos spiritus noster, in nobis ideo turbatum est cor nostrum. Si vero Summus Pontifex, exemplum plurium e praecessoribus suis secuturus, obsecundans item Domino discipulis suis dicenti: si vos persecuti fuerint in una civitate, fugite in aliam, et ipse e Vaticana aede recesserit et tutiora loca petierit, 3i II. Machab. 15, 13-11. — 4, Ei-cli. 51, 10, 14.
