A Győri Püspökség Körlevelei, 1880
Tartalomjegyzék
£Tx. I Omnis, qui invocaverit nomen Domini, salvus erit. In limine itaque novi anni omnes, qui in sacro ministerio pro Domino et Salvatore nostro Jesu Christo legatione fungimur, festinemus invocare sanctissimum ejus nomen, ut in omni nostra cogitatione, verbo et opere Ipse visitet corda, dirigat linguam, gubernet labores, quo gloriam Ejus promovendo salutem consequamur aeternam. Ast nobis, qui missi sumus ad praedicandum evangélium Jesu Christi et constituti, ut simus lux mundi, sal terrae, duces fidelium ac pastores, non solum nostra, sed et fidelium salus curae esse debet. Omni itaque sedulitate adlaborare debemus, ut gratia Dei mentes hominum illuminante et voluntates eorum movente ac roborante, Christus ab omnibus agnoscatur, adoretur, operibus colatur, ore laudetur. Amplisssimus haec praestandi campus aperitur nobis in rite explendis muneris nostri pastoralis partibus. Praedicare monemur verbum, instare opportune et importune. Yae mihi, inclamabat gentium Apostolus, si non evangelizavero. Quod itaque jam alia vice ipse obsecrando et, ubi opus erat, etiam arguendo, vos, Dilectissimi, monui, hoc ipsum nunc iterato , verbis gravissimis vobis inculcandum duxi, ut nempe nullam verbum Dei annuntiandi negligatis occasionem , nulli parcatis labori , quo tum in schola, tum in ecclesia, sub divino cultu matutino juxta ac po- meridiano, doctrinam sanctissimae religionis nostrae, et quidem modo auditorum captui accomodato et cum dignitate proponatis. Quum potissimum pauperes sint, qui evangelizantur, sermo quidem vester non sit in sublimitate sapientiae humanae et splendore eloquentiae, sed in veritatis claritate concinnatus: ast mente revolventes vos Dei verbum annunciare debere sacerrimoque fungi ministerio, auditores autem vestros salutis doctrinam exspectare ex ore vestro, doctrinam inquam Magistri nostri unici Jesu Christi intemerataeque ejus Ecclesiae, me etsi tacente ultro agnoscitis sermonem vestrum, eumque rite dispositum et elaboratum , sacrae scripturae, sanctorum Patrum ac Conciliorum effatis fulcitum , minime vero extemporalem et meris humanae rationis argumentis suffultum esse debere, nec satisfieri obligationi vestrae, si continuo de moribus rite componendis fueritis locuti, jugiter in populi vitia invecti, dogmata autem, quibus doctrina morum innititur, aut nunquam, aut rarissime explanaveritis. Nobis concreditum est depositum fidei, nos annunciare debemus religionem positivam, revelatam, divinam, non mere naturalem. Intendite: 1 Nr. 233. YeneraMles Fratres ac Filii in Christo Dilectissimi!
