A Győri Püspökség Körlevelei, 1868
41 Λ »·. FII. χ agellas publicas volventi ignota esse nequit tristis illa vastitatis et luctus imago, ingens calamitas, multifariaque clades, cui, in omni ferme saeculorum memoria inauditae, in alterum jam annum dire grassans fames, magnam Africae Septemtrionalis partem, Alge- ritanum imprimis Regnum, involvit. Quod arens duorum annorum siccitas in illa regione non exussit, innumerabili locustarum multitudine depastum est, adeo, ut incolae extrema rerum vitae necessariarum penuria pressi, inedia, fame et supervenientis insuper formidolosae cholerae morbo turmatim periverint. Copiosior indigenarum, Arabum potissimum pars, jam inde a biennio herbis dumtaxat, et aridis agrorum vepribus aut foliis et corticibus arborum, miseram more pecudum sustentant vitam. Immo, quod inde ab excidio Jerosolymorum evenisse vix historia perhibet, putrescentia in sinu terrae, rursumque effossa animalium cadavera aut plane — quod commemorare animus horret! — projecta mortuorum corpora in cibum illis cesserunt. Quid mirum ! si tantis infinitae miseriae stragibus, teste fidedigna, haud exaggerata officiosa numeratione, plus quam centena hominum millia succubuerint! quorum nunc parentibus ferme infeliciores orphani, omnium vitae sustentandae mediorum expertes, nudi per civitates et vicos circumerrant, quaerentes et non invenientes, qui frangerent eis panem. Horum ploratus et nuditas nostrum adjutorium et charitatem vehementius excitant et provocant. Memores igitur Divini Salvatoris effati, dicentis: „Beatius est magis dare, quam accipere;“ properemus in nomine Ejus, qui poccellum aquae, fratrum minimo e christiana charitate porrectum, remuneraturum se promisit, properemus inquam suppetias pro modulo virium ferre egentibus. Nihil alioquin homini magis secundum naturam congenitum est, quam infelicium miseria tangi, et cum proximus infirmatur, igne charitatis uri. Profecto etsi potiorem proventuum partem Proximis, quos manus Dei tetigit, sublevandis, — licet ipsi e consimili discrimine vixdum liberati, — addixerimus; longe tamen felicior manebit conditio nostra, ac sit illorum, qui domo, amictu, annona, omnibus rebus suis et facultatibus et fortuna exuti, mai’itis — uxoribus, prolibus — parentibusve amissis, ad extremam inopiam redacti, stipem emendicare coguntur. . Quapropter provoco Vos FF. et FF. in Christo sincere Dilecti! ut posita de crastino sollicitudine, id quo carere potestis, opem et auxilium Vestrum invocantium necessitati et ipsi addicite, et populum, curae vestrae pastorali creditum, ad porrigendam infelicibus illis, omnique compassione dignis auxiliatricem manum, et conferendum, quantum cujusvis conditionis et facultatum ratio admiserit, charitativum subsidium efficaciter exstimuletis, collecta vero subin oblata ad Officium meum Dioecesanum promoveatis. Jaurini, die 14. Junii 1868. Nr. 1590. Ad charitativa subsidia, Arabibus in Algéria famis calamitate pressis praestanda Clerus et populus provocantur. 9
