A Győri Püspökség Körlevelei, 1866
Tartalomjegyzék
2 metior, scio, sed non metior futurum, quia nondum est. Non metior praesens, quia nullo spatio tenditur. Non metior praeteritum, quia jam non est." 5) . . . „Sed quomodo minuitur aut consumitur futurum, quod nondum est? Aut quomodo crescit praeteritum, quod jam non est, nisi quia in animo qui illud agit tria sunt? Nam et exspectat, et attendit, et meminit, ut id quod exspectat, per id quod attendit, transeat in id quod meminerit. Quis igitur negat futura nondum esse ? Sed tamen jam est in animo exspectatio futurorum. Et quis negat praeterita jam non esse? Sed tamen adhuc est in animo memoria praeteritorum. Et quis negat praesens tempus carere spatio, quia in puncto praeterit? Sed tamen perdurat attentio, per quam pergat abesse quod aderit.“ 6) Sententiam Augustini expressit etiam S. Isidorus Hispalensis, naturam temporis in animi extensione collocans dum ait: „Utrum sit praeteritum futurumve tempus sicut praesens; et si est, scire oportet ubi est. Sed adverte quod cuncta et futura et praeterita et praesentia in animo potius sunt requirenda. Tria ista, praeterita, praesentia et futura, in animo tantum inveniri constat: praeterita reminiscendo, praesentia contuendo, futura exspectando. Speramus igitur advenientia, intuemur praesentia, recolimus transeuntia. Haec non ita in Deo sunt, cui simul omnia adsunt. “ 7) Ceterum quicquid hac de re sit, nostra non tam refert accuratam, et subtili speculatione exsudatam tenere temporis notionem, quam potius, ut gravissimo, quod hoc ex capite nobis incumbit officio alacriter et pro virili defungamur. Eo autem officium hoc redit, ut temporis divinae providentiae munere nobis concessi rectam faciamus usuram. Neque ardua opus est indagine ut assequamur, qui ab homine Christiano id fieri oporteat; attentis namque sacrarum litterarum oraculis constat, enuntiatae obligationis hanc esse vim ac significationem: „ut fugientes ejus quae in mundo est concupiscentiae corruptionem," 8) semper „quaecumque sunt vera, quaecumque pudica, quaecumque justa, quaecumque sancta, quaecumque amabilia, haec cogitemus; 9) simusque imitatores Dei sicut filii carissimi, 10) et ambulemus digne Deo, per omnia placentes, in omni opere bono fructificantes, et crescentes in scientia Dei," 1 <) quo assumi nos aliquando contingat „in haereditatem incorruptibilem, et incontaminatam, et immarcescibilem conservatam in caelis." 12) — Hoc igitur tamquam praecipuum, ac prope unicum vitae nostrae negotium spectemus, quod irremissa industria omnique nervorum intensione procurare, et cui quicquid lucis hujus mortalis nacti sumus, consecrare aequum arbitremur. Id enim- vero deposcit angustum a natura nobis praefinitum vivendi spatium: „quid enim tam circumcisum, tam breve, quam hominis vita longissima?" 13) Id deposcit instabilitas, et praecipitata temporis fuga cohiberi nescia, nec usquam subsistens: „Modus quippe est temporis, ut statum non habeat mansionis; quia enim per ventura tendit ad esse, semper ex praeteritis festinat non esse." 14) Id deposcit inaestimabile pretium temporis, quod, nisi comparandae beatae immortalitati impendatur, quicquid aliud foeneret, pessumivisse credendum est. Id denique deposcit imminentis judicii severitas: „Praeclarum enim est nos in hac opinione versari, ut nonmodo sermonis, aut actionis, sed totius etiam temporis, atque adeo tenuissimi et brevissimi cuj usque horae momenti rationem a nobis reposci 5) Ibid. c. 26. — 6) Ibid. c. 27. — 7) Sentent. lib. 1. c. 7. Opp. t. 6. coi. 548 ed. Migne. — 8) 1. Petr. 1, 4. — 9) Philipp. 4, 8. — >°) Ephes. 5, 1. — «>) Coloss. 1, 10. — ia) 2. Petr. 1, 4. — '3) Plin. ΙΠ. epist. 7. — **) S. Gregor. M. Morál. lib. 4. c. 2. Opp. t. 1. ed. Maur. Paris. 1705.
