A Győri Püspökség Körlevelei, 1864
Tartalomjegyzék
47 Thomas 21) tribus hisce Missis triplicem Christi generationem indicari docet: primam in sinu Patris aeterno; in tempore alteram in utero Virginis ; tertiam in justorum animis, in quibus tamquam Lucifer oritur, et habitat per fidem. Praeter Natalem Domini, Card. Bona 22) vetustis nixus documentis complures alias recenset solemnitates, in quibus sacerdotes saepius rem divinam faciebant. Sic exploratum est, calendis januarii binas celebratas fuisse Missas, unam de octava Nativitatis, alteram de B. Virgine; ternas feria quinta in Coena Domini, quarum prima erat pro reconciliatione poenitentium, secunda pro conficiendo sacro chrismate, tertia de ipsa diei solemnitate; duas itidem Missas in Ascensionis tum pervigilio, tum festivitate , nec non tribus jejunii diebus infra octavam Pentecostes. Insuper plura fiebant sacrificia in natalitiis quorumdam Sanctorum, uti die 20. Januarii, unum de S. Fabiano, alterum de S. Sebastiano; 3. Maji, unum de inventione S. Crucis, alterum de sanctis Alexandro, Eventio et Theodulo ; 28. Junii, unum de S. Leone, alterum de Vigilia Apostolorum ; et hac die in libro Sacramentorum S. Gregorii, edito ab Hugone Menardo, ante secundam Missam annotatum legimus: „Quando Apostolicus duas Missas celebrat una die, inter eas non lavat os, nisi post officium, sed absque intervallo, finita priore, incipitur alia"; nimirum ut jejunus celebret; quod servabant semper alii sacerdotes, quandocumque pluries eadem die sacrum faciebant. 23) Plures pariter Missae ab eodem sacerdote celebrari consueverunt in festo Paschatis, SS. Petri et Pauli, et Joannis Apostoli, Joannis Baptistae, Laurentii, Marci et Victoris, ut ostendit Vicecomes. 24) Huc denique faciunt vetusta plurium Missarum ab eodem sacerdote una die celebratarum exempla. Walafridus Strabo 25) refert, Leonem III., qui labente saeculo octavo vixit, septies eodem die, interdum novies Missam obtulisse. S. Bonifacium vero Archiepiscopum Moguntinum, Leoni fere coaevum, unam tantum quotidie celebrare solitum fuisse. Unde idem Strabo afferens rationes, quibus utramque consuetudinem ad trutinam revocat, propensior esse videtur pro plurium celebratione, subditque: „Itaque unusquisque in sensu suo abundet, dum fides concordet, ut nec saepius offerentes aestiment, Deum aliter petitiones non posse discernere, nec semel hostias per diem immolantes suae fidei subtilitatem potius, quam superiorum devotionem divinitus acceptari.“ S. Udalricum Episcopum Augustanum saeculo decimo bis et ter eadem die litasse prodidit Berno Augiensis in ejus vita apud Surium. 26) Rupertus Archidiaconus narrat, S. Albertum monachum, „factum presbyterum duas in die celebrasse Missas, pro vivis alteram, alteram pro defunctis." At quod vera sacerdotum et fidelium pietas in usum deduxit, id enimvero successu temporis cupiditate quorumdam in abusum degeneravit. „Cum enim, ut ait Tho- massinus, 27) pecunia tunc utplurimum ad Missam offerretur , hinc avaritiae species, vel suspicio quaedam iterationi Missarum affricabatur." Quare consuetudo hujusmodi generarim abolita, et facultas celebráridi plures eodem die Missas ad solum diem Natalis Domini coarctata fuit, non alia dd Causa, (verba usurpamus Benedicti XIV.) 28) quam ut avaritiae et sordidis quaestibus adiiheretur occasio , ‘vel saltem oblocutionibus silentium imponeretur, quae scilicet ex eleemö^yrris pro Miákárum numero multiplicatis aut ortum 2l) 3 P. qu. 83. art. 2. ad 2. — -2) L. c. cap. 18. n. 5. sq. — 23) Joan. Clericatus, Decision. theologico legales, tom. 1. lib. 2. dec. 13. cas. 1. — 24) De antiqu. Missae ritib. lib. 3. c. 28. — 25) De reb. eccles. c. 21. — 26) Tom. 4. ad 4. Julii. — *1) De vet. et nova Eccles. discipl. par. 3. lib. 1. c. 74. n. 6. — i*8) De Missae sacrif. append. 4. 10*
