A Győri Püspökség Körlevelei, 1860
Tartalomjegyzék
12 dies sine cibo et potu, furorem impiissimae Jesabel declinavit. ') Sed potissimum in medium adferte jejunium Christi Domini , qui quadraginta diebus et quadraginta noctibus jeju— navit ante daemonis tentationem 2) „exemplum praebens nobis, ut quemadmodum ipse fecit, et nos faciamus.44 3) Antiquitatem deinde exponite hujus jejunii, quod ad aetatem Apostolorum referunt veteres scriptores, 4) asserentes, ab ipsis institutum et praedicatum una cum Evangelio fuisse. Hisce argumentis utamini, ut debitam jejunio quadragesimali venerationem concilietis, et excitetis fideles ad exactam ejus observantiam. Nec parum ad hunc finem faciet , uberes jejunii fructus recensere, quos paucis designat Ecclesia in praefatione quadragesimali his verbis : „qui corporali jejunio vitia comprimis, mentem elevas, virtutem largiris et praemia.44 Jejunium passiones enervat, unde vitia originem trahunt, mentem illustrat, et efficit, ut facilius ad Deum elevetur, coelestesque meditetur et gustet veritates, ut citius virtutes acquirat necessarias et coeli beneficia promereatur: unde ajebat S. Ambrosius 5) „Scis quod caro concupiscat adversus spiritum , et spiritus adversus carnem, itaque cum haec sibi invicem adversentur, subtrahamus carni voluptatem, et augeamus animi robur, et per jejunium collectis ad superandas concupiscentias viribus, coronis abstinentiae repositis cingamur.41 Proponite etiam fidelibus quae in jejunio fuerit priorum seculorum disciplina, quanta fuerit fidelium in ejus austeritate observanda aemulatio: abstinebant a carne non solum sed etiam ab ovis ac lacte , et unus admittebatur usus leguminum herbarum et fructuum , imo vel hunc usum sibi interdicebant per totam hebdomadam majorem, solo pane et aqua contenti ad necessariam vitae sustentationem ; imo parcius utebantur verbis , somno, jocis, solatiis, omnibusque vitae commoditatibus, id unum naturae concedentes, quod sine vitae discrimine subtrahi non poterat, animo reputantes tempus jejunii esse tempus propitiationis , in poenitentiae et mortificationis operibus transigendum. Nec unius momenti fuit haec disciplina , vel ex impetu fervoris primorum fidelium profecta , sed per plura saecula perduravit. Ejus meminere saeculo IV. S. Basilius n) S. Leo M. 7) et S. Augustinus testis est s) eam fere ab omnibus sine discrimine sexus, conditionis. status , aetatis observatam fuisse, ajebat autem fere ab omnibus, ut eos exciperet, quos, ut loquitur Toletana Synodus Vlll. „aut aetas incurvat, aut languor extenuat, aut necessitas arctat.44 ») Sequioribus temporibus a saeculo nimirum XII. relaxari coepit disciplina jejunii, ut mirum profecto sit, a haud paucis Christianis etiam post has relaxationes jejunium nullo negotio violari. Denique exemplo Prophetarum monete curae vestrae commissos fideles, ut sanctificent jejunium, neque enim prodesset corporale sine spirituali, quod prioris praecipuum est objectum et finis. Jejunium spirituale consistit in abstinentia a peccatis, ad quam obtinendam adhibenda est mortificatio corporis, unde ajebat S. Basilius: „Verum jejunium est, ab omnibus vitiis esse alienum;44 et Isaias: ") „Hoc est magnum jejunium quod elegi, dissolve colligationes iniquitatis, solve fasciculos deprimentes, et frange esurienti panem tuum, et egenos vagosque induc in domum tuam.44 Hinc ostendite, qua animi praeparatione jejunandum sit, quo spiritu poenitentiae duci debeant fideles in jejunio rite observando, quam assiduis precibus confugiendum sit ad Deum pro obtinenda gratia contritionis, corde humiliato, concupiscentiae imminutione, et augmento caritatis. Ilisce enim sensibus accedendum est ad ipsum corporale jejunium sanctificandum, quod ad eum finem salubriter instituit Ecclesia. Quoad dis— i) 3. Reg. 19. 8. 2) Matth. 4. 2. 3) S. Ambros. ad Eppum Vere, et S. Hieronym. comment. in Isai. c. 58. 4) Can. Apóst. Origen. hom. 2. in Levit. Basii, hom. 1. cap. 2. de jejun. 5) Honi. 1. de jejun. 6) Serm. de jejun. 7) Serni. 1. de quadrag. 8) Contra Faustum, lib. 30. 9) Anno 691. celeb. Act. IX. 10) Honi. 1. de jejun. n) 58, 6. 7.
